Vakbondsleiders stellen ultimatum van twee weken

De voorzitter van de Vakcentrales C-47 Robby Berenstein en Errol Snijders van de Moederbond, hebben het ministerie van Arbeid, Technologische ontwikkeling en Milieu (ATM) een ultimatum van twee weken gegeven. In die periode moet het besluit van minister Edward Belfort om vakbondsleider Gustaaf Gallant buiten functie te stellen onherroepelijk worden teruggedraaid.

De brief waarin het ultimatum is gesteld, is woensdag bezorgd bij minister Michael Miskin van ATM. Berenstein zegt aan Starnieuws dat Belfort met zijn halsstarrige houding niet beseft wat de consequenties van zijn handelen kunnen zijn, wanneer deze kwestie internationaal zal worden aangekaart.

Probleem oplossen
De C-47 voorman zegt dat besloten is twee weken te wachten om de minister alsook de regering genoeg tijd te geven deze kwestie aan te pakken. Wanneer dat niet gebeurt op een normale manier op nationaal niveau zal de vakbeweging niet anders kunnen dan deze zaak international aan te kaarten en een klacht in te dienen. Berenstein zegt dat daarvoor alle nationale en internationale regels en wetten in het voordeel zijn van de vakbeweging en duidelijke taal praten over hoe om te gaan met werknemersvertegenwoordigingen. “We beseffen dat minister Belfort ook geen gezichtsverlies wil lijden. Daarom zijn we mild en stellen een periode van twee weken als ultimatum. Het terugdraaien kan desnoods voortvloeien uit een gesprek, dus een zachte landing”, zegt Berenstein.

De vakbondsleider zegt dat juist het ministerie van Justitie en Politie, dat op basis van het takenpakket de beschermer is van mensen- en vakbondsrechten, deze juist geschonden heeft. “Dat kunnen we onmogelijk zo laten, wie beschermt de slachtoffers wanneer andere instituten of ministeries of hun verantwoordelijken dezelfde fout begaan. Hier is duidelijk dat de minister de consequenties van zijn handelen niet beseft”, zegt Berenstein. In de brief aan ATM wordt uitdrukkelijk verwezen naar decreet E-52 en de conventie van de Internationale Arbeidsorganisatie ILO waar de bescherming van werknemersvertegenwoordigingen worden genoemd. Berenstein wijst er op dat conventie 151 specifiek praat over de vakbondsleider.