Column: Vakmanschap

Vakmanschap is iets dat bewonderd moet worden. Dat vindt iedereen. Een automonteur die zijn vak verstaat roept bewondering op. Een chirurg die het vak van opereren tot in de toppen van zijn vingers beheerst, verdient groot respect. Vakmanschap staat voor meesterwerk. Dat vinden ze ook in Saudi-Arabië.

Ik zag onlangs een video van een talkshow uit dat land waarin een vakman wordt geportretteerd: Abdallah Bin Sa’id Al-Bishi. Hij heeft het vak geleerd van zijn vader. Het beroep gaat over van vader op zoon. Zijn vader stierf in 1412 (volgens de Islamitische jaartelling, dat is 1991-1992 in de westerse jaartelling). De man is al twintig jaar actief in zijn vak.

Zijn vak is het onthoofden van mensen. Zijn eerste job was de onthoofding van drie mensen. Hij was verbaasd toen hij gevraagd werd om de job te klaren. Hij wist niet dat hij die roeping had. De vakmensen die hem vroegen wisten het wel (“Allah zij geprezen”, roept hij als hij dat vertelt).
Vol bewondering zegt de omroeper dat deze vakman intussen al meer dan 100 mensen heeft onthoofd. Zijn oudste zoon, Badr, is in de leer bij hem. Vakkennis moet worden doorgegeven.

Hijzelf was ook jong toen hij met zijn vader naar een executie van een crimineel ging. Dat was een keerpunt in zijn leven, vertelt hij met zijn drie schattige kindertjes op de schoot: “Ik was op school. Er was een executie gepland in Mekka voor mijn vader. Het zou plaatsvinden in het bijzijn van koning Abd Al-Aziz Gate. Voordat het schouwspel zou beginnen voor de Al-Haram moskee – daar werden de executies gehouden – kwamen we aan. Ik was nog een kleine jongen. Het eerste dat in me opkwam als mensen over executies spraken was het spijsverteringsysteem. Dat wilde ik zien. Ik had toen net een proefwerk over het spijsverteringsysteem gehad. Ik moest alles over het spijsverteringssysteem vertellen. Ik kwam aan op het moment dat mijn vader de man ging executeren. Ik haastte me om het spijsverteringssysteem te zien maar het enige dat ik zag was hoe het hoofd van de man door de lucht ging en op de plek waar de nek was, was er een soort bron ontstaan waaruit bloed spoot. Het lichaam viel neer. Dat was het. Ik viel flauw en werk wakker in de auto op weg naar huis.”

Ach, we kunnen het hem niet kwalijk nemen. Je haast je van je proefwerk om het spijsverteringsysteem te zien en je ziet een hoofd door de lucht vliegen. Je bent jong. Weet jij veel hoe een onthoofding in relatie staat tot het spijsverteringssysteem.

Abdallah ontkent dat de 'onthoofder' een wrede persoon is. Het is gewoon een vak, dat hij beoefent. Hij beschouwt zichzelf juist als een zachtaardige mens.

Zijn zwaarden hebben namen. Hij laat de 'Sultan' zien, het zwaard waarmee hij zijn eerste executie uitvoerde. Echt een mooi ding. Hij verslijt niet. Het maakt niet uit hoeveel hoofden je afhakt, hij blijft scherp. Goed merk, trouwens, Jowhar. Dan heb je de Qaridha, ook een pracht van een zwaard. Dit gebruik je als je verticaal slaat. Vakmensen weten dat je voor die slag een ander zwaard nodig heb dan voor de horizontale slag.

Een deskundige legt in de talkshow uit dat vroeger in plaats van het zwaard een pistool werd gebruikt. Bij het pistool mocht een vertegenwoordiger van het slachtoffer het fatale schot lossen. Maar uit vrees voor mogelijk onrecht is besloten om vakmensen in te schakelen en het zwaard te gebruiken. De host van de talkshow legt uit dat Abdallah in de studio zou zijn, maar hij is verlaat omdat hij nog bezig is met een executie. Hij komt wel direct als hij klaar is met de job en zal de deskundige joinen in de studio.
Volgens de researchers van de redactie van de show (ook daar werken vakmensen) telt Saudi Arabië zes vakkundige 'onthoofders'. Ze werken in verschillende regio’s. Abdallah reist soms naar andere regio’s om jonge mensen te trainen in het vak.

Abdallah komt ten slotte in de show. “Doet u alleen onthoofding, of kapt u ook handen?”, vraagt de host.
Abdallah: “Ja, ja, ik hak ook handen af van dieven, soms ook één hand of één been.”
“Als u een hand of been afhakt,” vraagt een host nieuwsgierig, “brengt u de persoon onder narcose of gebeurt het zonder verdoving zoals bij een onthoofding?”
Abdallah (met een deskundige blik): “Ik doe alleen plaatselijk verdoving bij handen en benen.”
Voor de zekerheid vraagt de host: “Maar bij onthoofding gebruik je geen verdoving toch?”
“Nee,” antwoordt Abdallah beslist.

De host stelt een emotionele vraag aan de vakman: “Herinner je de eerste keer nog?”
Abdallah: “Tot de dag van vandaag”.
De host dringt aan: “Hoe voelde dat?”
Abdallah: “Iedereen die aan een nieuwe job begint is natuurlijk zenuwachtig bij de start en is bang dat hij zal mislukken. ”

“Heb je mensen onthoofd die je kende,” vraagt de host.
“Jazeker,” antwoordt Abdallah. “Ik heb heel wat mensen onthoofd die mijn vrienden waren. Maar ja, iedereen die een misdaad begaat moet de gevolgen aanvaarden.”
Tja, dit klinkt wel logisch.

Dan is er een beller uit de hoofdstad Riyaad: “Onthoofdt u zowel mannen als vrouwen? Is het gevoel anders als u een man onthoofdt of een vrouw?”
De vakman antwoordt: “Een executie is een executie.” Hier praat de echte vakman.
“Het enige verschil is dat bij een man je soms meemaakt dat hij zijn zenuwen niet in bedwang kan houden. Hij kan niet stil zitten of staan zodat je rustig je werk kunt doen.”

En dan zijn er mensen die zeggen dat vrouwen het zwakke geslacht zijn. Abdallah kan het weten. In de finest hour of the game zijn mannen het zwakke geslacht! Zo leer je nog eens wat.

De host wil het naadje van de kous weten. “Heb je toch niet meer emoties bij het onthoofden van een vrouw?”
De vakman antwoordt: “Als ik emoties zou tonen voor de persoon die ik executeer, dan zou die persoon meer lijden. Als het hart zwak is, zal de hand mislukken.” Over alles is nagedacht in dit vak.

De deskundige in de talkshow komt in met een vraag: “Als je meer dan 3 of 4 mensen achter elkaar moet executeren, heeft dat invloed op jou?”
“Nee,” antwoordt Abdallah kort en krachtig.

De tweede vraag van de deskundige: “Word je niet moe als je 3 of 4 mensen achter elkaar moet executeren?”

Die deskundige begrijpt er niets van. “Natuurlijk niet,” zegt Abdallah: “Allah zij geprezen: 3, 4, 5, 6, het maakt niets uit! Het is gewoon normaal werk. Een executie is een executie. Als de persoon maar rechtop staat, dat maakt ons werk gemakkelijker.”

De redactie van de show bestaat echt uit vakmensen. De host stelt een kritische vraag: “We hebben gehoord dat tijdens één van je executies, een zwaard was afgebroken. Klopt dat? Vertel ons alsjeblieft dat verhaal.”
Abdallah: “Nee, het was niet het zwaard dat afbrak, maar het hendel viel er af. ”
De host: “Leidt u uw oudste zoon op om dit werk in de toekomst te doen? U heeft het tenslotte van uw vader geleerd.”
Abdallah (vol trots): “Allah zij geprezen. Hij is net benoemd in die functie in Ryaadh.”

We weten nu dat ook in Saudi Arabië geldt: vakmanschap is meesterschap.

Sandew Hira