NPS: Ook de 50% gouddeal komt er niet (aangeboden)

Voor en tijdens de verkiezingscampagne hebben wij van diverse exponenten van politieke partijen, die nu in de coalitieregering zitten uitspraken gehoord als: “indien wij aan de macht zouden komen dan zou het goudcontract met Rosebel Gold Mines worden opengebroken’, ‘De Canadezen zouden hun biezen moeten pakken en vertrekken, omdat zij het goud dat van ons is wegdroegen’. ‘We zouden tenminste 50% van de aandelen in handen moeten hebben’. In deze hele politieke tirade moesten ook de Chinezen het ontgelden. Uitspraken van NDP-zijde als ‘De Chinezen moeten maar weggaan klinken ons nog vers in de oren’.

De huidige regering is nu bijna twee en een half jaar aan de macht en wij hebben de beloofde gouden kerstdagen van de afgelopen jaren nog niet gezien. Wat we wel hebben gezien is dat men in hoge mate profiteert van de bestaande gouddeal, die door de regering in de periode 2000-2005 is onderhandeld en inmiddels al talrijke arbeidsplaatsen, toeleveringscontracten en honderden miljoenen in SRD’s en deviezen aan de Surinaamse samenleving heeft opgeleverd.
Wat de afgelopen jaren vooral ook opvalt is de enorme drang om gemeenschapsgelden, die deels uit goudinkomsten komen ten eigen bate te verbrassen. Een frappant voorbeeld is het feit dat Suriname ontwikkelingshulp geeft aan Guyana door de Guyanese President mee te laten liften op de buitenlandse vluchten van de President, terwijl dit land het gebied Tigri bezet houdt.

Inmiddels hebben wij begrepen dat men een gouddeal in concept heeft afgerond en gereed maakt voor aanbieding aan De Nationale Assemblee en de Staatsraad, die qua participatie van Suriname in het aandelenkapitaal slechts 5% hoger zal zijn dan de gouddeal die door de vorige minister van Natuurlijke Hulpbronnen, Dr. Gregory Rusland in concept is onderhandeld. Voor vele NPS’ers is de recente gouddeal onacceptabel, omdat de beste concept gouddeal die Suriname in de negentiger jaren gesloten heeft en onze participatie in het aandelenkapitaal bepaalde op 40%. Dit was onder meer gebaseerd op de grondgedachte van ‘mobilisatie van het eigene’, ter stimulering van de eigen industriële ontwikkeling.

Suriname had in het tijdvak 2000-2002 de gelegenheid om de 40% participatie te realiseren, maar kon door het desastreuze financieel beleid van de NDP-regering in de periode 1996-2000 de middelen voor de participatie niet opbrengen. Dit is de reden waarom is ingegaan op een participatie van slechts 5%.
De afdeling NPS Paramaribo is de mening toegedaan, dat met het goede financiële fundament dat in 2010 is overgedragen een gouddeal van minimaal 40% tenminste geëvenaard zou moeten worden. Dit is gebaseerd op een prognose van de staatsinkomsten, die tussen 2010 en 2015 meer dan SRD 24 miljard zullen zijn.

NPS Afdeling Paramaribo
John van Coblijn
(voorzitter)