Falend huisvestingsbeleid moet door iedereen erkend worden

Dat Suriname geen concreet uit te voeren huisvestingsbeleid heeft, is simpelweg te wijten aan het politieke beleid van zowel deze als alle voorgaande regeringen. Dat er nu eindelijk een plan is van de regering-Bouterse, noemt Henk Ramnandanlal (Mega Combinatie/PALU) gedurfd.

Het assembleelid stoort zich er aan dat de Nieuw Front oppositie dit eerste plan afkraakt en verwarring zaait in de samenleving. Het plan op zich vindt Ramnandanlal doelgericht, maar niet zaligmakend. Het ontbeert handen en voeten en zal aangepast moeten worden.

Geen structureel beleid
“We zijn met z’n allen niet in staat geweest een structureel beleid te ontwikkelen op dit vlak. En wij politici moeten in staat zijn om zelfkritiek te uiten, ook de politici die in de voorgaande regering aan de macht zijn geweest. Wij moeten erkennen dat we een grote achterstand hebben, en niet alleen institutioneel maar ook wat ons uitvoeringscapaciteit en de randvoorwaarden betreft om woningbouw te stimuleren”, zegt Ramnandanlal. Hij noemt achterstanden in water, energievoorziening, infrastructuren en Surinaamse aannemers die niet in staat zijn grote aantallen woningen in een korte tijd neer te zetten.

De parlementariër wijst er op dat in het document wordt aangegeven dat de overheid en het bedrijfsleven uitvoering moeten geven aan het huisvestingsbeleid. Echter mist hij de betrokkenheid in de formulering van het plan. Volgens hem zou er sprake moeten zijn van een doelgroepen analyse. Voor hem zijn er drie hoofdgroepen.

Doelgroepen
Ramnandanlal noemt als eerste doelgroep personen die in staat zijn een perceel te kopen en een huis te bouwen. De regering zal voor deze groep slechts moeten zorgen voor beschikbare grond. De tweede groep wordt gevormd door personen die op middellang of lang termijn ook in staat zijn een perceel te kopen en te bouwen. De derde groep is niet in staat een perceel te kopen en zelf te bouwen. Daarnaast zijn er de bijzondere groepen zoals seniorenburgers en personen met een beperking voor wie speciale voorzieningen getroffen moeten worden, zoals financieringsmodaliteiten en garantiemiddelen.

Ramnandanlal zegt dat het huisvestingsbeleid meer is dan een sociale woningbouw. In het Ontwikkelingsplan 2012-2016 staat ook vermeld dat de woningbouw ter hand zal worden genomen, niet alleen voor lage inkomensgroepen, maar ook voor de midden en hogere inkomensgroepen. “Ondanks dat het wel in het Ontwikkelingsplan is genoemd, vinden we die basisgedachtegang niet terug in het Huisvestingsplan bij de uitwerking van het beleid”.
De parlementariër vindt dat het plan geformuleerd moet worden met als vertrekpunt de drie hoofdgroepen. Dan zal blijken dat het oplossen van de woningnood in Suriname begint bij het stimuleren van zelfbouw. Daarnaast zal de regering zich moeten beijveren voor het bouwen van huurwoningen.