Ingezonden: Paalkosten EBS omstreden

Een definitie van een nutsbedrijf leert ons dat het een bedrijf is dat, vaak vanuit een monopoliepositie, opereert in een sector die beschouwd wordt zijnde van openbaar nut, omdat het belangrijke producten of diensten levert die in het algemeen belang zijn.
Natuurlijk betekent dat voor de klant – het volk-, ook al zijn ze niet tevreden met de aangeboden dienstverlening, alleen een klacht kunnen doorgeven aan de klantenservice van datzelfde nutsbedrijf. De slager die zijn eigen vlees keurt.
Hierna een greep uit het monopolistisch onvriendelijk en straffend gedrag van
ONS ALLEN EBS.

Als je één maand te laat bent met het betalen van je elektriciteitsrekening, moet je SRD 25 incasso betalen. Ben je twee maanden te laat, dan zal je SRD 55 moeten betalen.
Na twee maanden kiest de EBS er zelf voor om je al dan niet af te sluiten. Als je langer dan twee maanden niet betaald hebt, dan komen er paalkosten bij. Paalkosten zijn de kosten (SRD 175) die in rekening worden gebracht, wanneer je bij de paal wordt af- of aangesloten. Mooi niet bij EBS. Ook al komt de EBS je niet bij de paal af - of aansluiten – dus zonder dienstverlening - MOET je paalkosten van SRD 175 betalen.

Om je rekening te misleiden wordt op de afrekening niet genoteerd paalkosten, maar kosten – dit roept geen onnodige vragen op.
Als je de klantenservice vervolgens belt, wordt je netjes medegedeeld; “dat het om een maatregel van de EBS gaat, omdat mensen hun rekening niet op tijd betalen”. Conclusie: De EBS bepaalt dat ze ongeacht als ze een dienst verlenen of hebben verleend, de klant mogen straffen. Ordinaire diefstal van de EBS van het volk.
De EBS, -monopolist- als rechter voor de samenleving.
Nobele doelen van nuts-en dienstverlening ten spijt. Let wel. De monopolist is hier aan het woord. De EBS maakt, bepaald en breekt.

Een tweede voorbeeld
Jaar en dag moeten nieuwe klanten, de oude rekening van de vorige klant betalen om onder eigen naam aangesloten te worden op het elektriciteitsnet.
De nieuwe klant wordt verantwoordelijk gehouden door de EBS, voor wanbetaling van de oude klant. Uitgangspunt van de EBS hierbij is, wil je aangesloten worden op het elektriciteitsnet, dan moet je mijn rommel gaan opruimen. Doe je dat niet, eigen schuld dikke bult, dus geen stroom.
Deze klacht is al jaren aan dovemansoren gericht bij de EBS.
Wie zal deze noodkreten van de consumenten – het volk- immers horen, de rijkelijk betaalde directie leden van de EBS of eveneens de leden van de Raad van Commissarissen van dit Staats-nuts-bedrijf? Is dit wat de EBS in haar missie zo mooi heeft verwoord “ de gemeenschap te voorzien van betrouwbare kosteneffectieve elektriciteit?

Ramesh Malahe