Geen winnaar voor prijs Afrikaans leiderschap

Dit jaar is er geen winnaar voor de ’s werelds meest waardevolle individuele prijs - de Mo Ibrahim prijs voor goed bestuur in Afrika.

De prijs waar een bedrag van US$ 5 miljoen aan gekoppeld is, wordt uitgereikt aan een democratisch gekozen leider die zijn land goed heeft geleid en vervolgens vrijwillig afstand doet van de macht.

Het panel zei dat geen enkele kandidaat aan alle criteria had voldaan - zoals in 2009 en 2010. Vorig jaar won president Pedro Verona Pires van Cape Verde de prijs. Hij leidde de strijd tegen het Portugese kolonialisme, introduceerde een meerpartijenstelsel en werd geprezen voor het verhogen de levensstandaard.
De US$ 5 miljoen wordt uitgesmeerd over tien jaar en wordt gevolgd door US$ 200.000 per jaar voor het leven.

Geen compromis
Bij de aankondiging van het besluit zei Mo Ibrahim: "Als je je bed opmaakt, moet je erop gaan liggen. Als we hebben gezegd dat we een prijs uitreiken voor uitzonderlijk leiderschap, dan moeten wij ons daaraan vasthouden. Wij gaan geen compromis sluiten.” Hij voegde eraan toe dat ze niet gaan voor positieve boodschappen, “we zouden onze geloofwaardigheid verliezen.”

"De prijscommissie heeft een aantal kandidaten beoordeeld, maar geen van hen voldeed aan alle criteria die nodig zijn om de prijs te winnen", zei bestuurslid Salim Ahmed Salim. De twee andere winnaars in de zes jaar sinds de prijs werd gelanceerd, waren Botswana’s president Festus Mogae en Joaquim Chissano van Mozambique.

Eerder deze maand had de Stichting Ibrahim een speciale prijs van US$ 1 miljoen aangekondigd voor aartsbisschop Desmond Tutu voor " het spreken de waarheid over de macht". Het in Londen gevestigde lichaam, noemde de geestelijke "één van de grote stemmen van Afrika voor rechtvaardigheid, vrijheid, democratie en verantwoordelijk, responsieve overheid".

De in Sudan geboren telecom-ondernemer Ibrahim zegt dat de prijs voor goed leiderschap nodig is, omdat veel leiders van sub-Sahara Afrikaanse landen uit arme gezinnen komen en in de verleiding komen om aan de macht te blijven uit angst dat de armoede op hen wacht, wanneer ze geen president meer zijn.