Stemming zit er goed in op de Kangoeroeschool

Zelfs de argeloze verslaggever die ’s ochtends pas wakker wordt met kranten en koffie, moet eraan geloven. “Zal ik het u even uitleggen?”. Een vriendelijk, compleet in het geel gestoken dame haalt een stembiljet te voorschijn met een roodgekleurd hokje achter de bovenste naam van lijst twee. “U kleurt op dit biljet dus één hokje rood. En op het andere formulier moet u ze allemáál rood maken. Ziet u?” Op het andere specimen, dat van de ressortraadsleden, zijn inderdaad alle vakjes van lijst twee ingekleurd. De verslaggever knikt begrijpend maar wil toch even weten waarom hij op Hugo Koedoe en diens partijgenoten bij de BVD/PVF-combinatie zou moeten stemmen. De dame toont een innemende glimlach: “Ik geef u geen advies hoor, u mag het helemaal zelf weten, maar ik zou wel heel graag willen dat u op onze partij stemt.”

Ook het erf van de Kangoeroeschool staat vol propagandisten. Een meisje van de NPS was er al tegen half zes. Het belooft een lange dag te worden maar ze heeft er zin in en probeert iedere passant er zo opgewekt mogelijk van te overtuigen om toch vooral voor stabiliteit te kiezen. Of ze een vergoeding krijgt voor deze dag? “Jawel hoor. Vijf jaar terug kregen we 75 Srd per persoon; misschien wordt het dit keer ietsje meer. We krijgen genoeg eten en drinken en midden op de dag brengen ze me even naar Noord zodat ik zelf kan stemmen.”

Twee klaslokalen zijn ingericht als stembureau. Voor de deur zitten vier agenten om de orde te handhaven, zo staat althans te lezen op de band die ze om hun bovenarm dragen. Binnen worden namen en nummers van zowel oproep- als ID-kaart opgezegd. “Of meneer even de handen omhoog kan houden. Ook even de andere kant van uw handen graag.” De bejaarde man slaakt een vreugdekreet en maakt een bescheiden rondedansje om aan iedereen in het lokaal zijn schone handen te laten zien. Zo vaak mag hij niet stemmen en wie weet is het wel de laatste keer. Dan doopt hij enthousiast zijn pink in de inktpot. Een jongen van een jaar of achttien turft alle stemmers. Om kwart over acht heeft hij er al ruim vijftig genoteerd, zodat de opkomst op dit stembureau inmiddels op tien procent zit.

Onder de amandelboom staat het team van DA ’91, of liever, dat van Rick van Ravenswaay. Allemaal dragen ze truien met opdruk van hun kopstuk, waar ook de pick-up mee is versierd. Hoewel ze blaken van zelfvertrouwen - niemand twijfelt eraan dat Rick vandaag een overweldigende hoeveelheid stemmen gaat trekken - hebben de propagandisten een klein probleempje: hun partytent is nog niet afgeleverd. Hoe moet dat als het straks gaat regenen? Geen punt, de paarse bungalowtent van de buren is groot genoeg. De NDP’ers staan er grijnzend naast: “Nemen we gewoon die hele tent van jullie over. Jullie zijn meer dan welkom.”

(Diederik Samwel)