Column: Politieke Borrelpraat (PBR) deel 110

"Heren proost. Een ding, dit land zit naast ergernissen vol met humor, mijn hemel, ongelooflijk.”
“Noem dan, noem dan.”
“Okay, een zeer gewaardeerde partijvoorzitter, baron von Mungo, koning der Binnenlanden, houdt een loterij, waarop kewelidige artikelen worden verloot, zoals auto’s.”
“Ej, je kan zeggen wat je wil, die weet z’n achterban te trieten.”
“Nog wel in sem eigen stadion.”
“Deze keer heeft hij daar niet met kriem’neri achter borojongetjes gerend.”
“Goed, hij trekt een nummer: ‘En de Toyata Wish kaat naar...lot nummer vijf-drie-neken-zeuven.’ Wel, da wan brada long uit’a publiek, djompo tapa podium, vol blijdschap, ja, hij heeft lot nummer 5397. Hij is zo blij; van blijdschap maakt hij een salto rollade, a pah e lollo tap a podium, net zoals ze een gascilinder over de grond rollen. Wel, dan blijk tak voorzitter mik wan fout, hij heeft die acht voor een drie gezien. Dus lot nummer 5897 wini.”
“Jakkes, wat een storing, erger dan die van Telesur.”
“Was er weer een glasvezelkabel stukgetrokken?”
“Of zat er weer een awari in die mast.”
“Nee, zuiplap, dat was bij een storing van de EBS.”
“Die website-storing kwam vanuit het buitenland, niet van hier.”
“Maar melden konden ze niet, zo worden klanten behandeld.”
“Melden is voor hen zeker ‘schuld bekennen’ of hoofdpijn zoeken. Dus: ‘tapoe sjing-mentaliteit’ en ‘dokken’ en ‘verantwoordelijkheid afschuiven naar niemandsland’, zeg die mensen neks, het is toch straks verholpen. Pas na bijna twaalf uur ding mang melde a publiek, a no kang toch?”
“Ach, zo gaan we met elkaar om in dit land.”
“Maar die vergissing van Lonnie is echt niet zo erg, die is menselijk. Als je een drie aanvult, krijg je een acht.”
“En als die hele geweldige computer van het Examenbureau niet eens de twee nullen van het geboortejaar 2000 herkent en te jonge kinderen abusievelijk toelaat voor het LBGO, waardoor ze achteraf moeten horen dat ze toch de zesde klas moeten overdoen, da heeft Lonnie zijn vergissing beter opgevangen.”
“Sa a doe?”
“Er werd voor die rollende broeder een extra wagen als prijs beschikbaar gesteld.”
“If na mi, da now m’o rolle, tolle, bolle, dolle, molle, volle nanga holle tap’a podium, ik zou helemaal ‘kek’ worden daar.”
“Kijk, dat is nou power hebben en je publiek laten zien: papa Lonnie e cover joe tori, wiens mi mik wan fout.”
“Hier laat men kinderen huilen van verdriet als men een fout maakt.”
“Is die computer, dat kan toch gebeuren?”
“Of zijn het die ezels achter het toetsenbord?”
“Da now tante Es sa taki: jow koebeest joe. Heb je je diploma soms gekocht?”
“Ik had die teleurgestelde kinderen allemaal een schoolpakket gegeven; dat was tenminste een doekje voor het bloeden. Maar zo gaan we om met kinderen.”
“Tenminste Lonnie verdeel schoolpakket, microwave, Blackberry.”
“Maar moet je je achterban alleen maar met materiële dingen binden?”
“Tenminste doen mijn broeders het met geestelijke dingen: onze overwegend Hindoe-partij viert Id-ul-fitr als één groot feest, net zoals ze ook Kerst, Pasen enzo vieren. Al zit er politieke propaganda in, maar het is tenminste een goed voorbeeld voor de wereld. Vieren jullie ook Dewali met ons?”
“Ja, het groeit, sinds Aziez die reuze-diya op het plein liet branden. Dat heeft nationaal de mensen naar het licht gebracht.”
“Heren, meer humor: een minister mist haar plane. Terwijl a plane stijg op, Alice doro Zanderij.”
“Zo vroeg moest ik opstaan! Konden ze niet even rekening met me houden?”
“Nee Alice, je weet tok nog van de verkiezingen: laat is laat.”
“Nu gaat ze zeggen: ‘geen SLM, Lonnieskat, geen SLM.”
“Dan wan tra minister taki: er mogen een maand lang geen verkeersdoden vallen. Dus na vijftien september mogen ze weer vallen.”
“En als er überhaupt toch eentje valt tussen 15/8 en 15/9, dan is die in overtreding.”
“Ach nee, mang, zo bedoelde die goeie man het niet.”
“Dat weten we ook wel, maar dan breng het toch anders. Plus op die persontmoeting die zoals vaker weer rijkelijk te laat begon, ach, laat die journalisten maar wachten, ze zijn toch van ons afhankelijk voor het nieuws, wel, op die persmeeting zag hij er echt belabberd uit. Zo verschijn je toch niet voor de pers. Z’n ogen vielen bijkans dicht van vermoeidheid. Nee, geen opwekkend gezicht.”
“Da heb je die poespas gevolgd die nu in de Assemblee kan ontstaan als die twee nieuwe leden geïnstalleerd worden en dat daarna de rechter het royement uit hun partij van die twee oude leden afkeurt?”
“Dan heeft het parlement 53 leden, klari.”
“Nee, ze wilden eerst die termijn tussen bewilliging en beëdiging verruimen.”
“Maar dat zou gelegenheidswetgeving zijn.”
“Daarin zijn we toch kampioen? Daarom rammelen onze wetten van alle kanten: meer gelegenheidswetgeving, dan gedegenheidswetgeving; meer natte-vingerwerk dan strakke-handbeleid.”
“Daarom moet die tante Es van Onderwijs weg: ze haalt de bezem door die Augiasstal daar en dat mag niet. Ze moet meeheulen met dat geknoei, lief zijn, schouderklopjes verdelen en nog meer schoolterreinen verkavelen voor die toppers op d’r ministerie, en dan is ze goed.”
“Nou, maar je kan ook niet met sarcastische opmerkingen, beledigingen en pats-boem harde maatregelen komen. Dan krijg je zelfs de loyalen tegen je.”
“En eerst zou er een open sollicitatie worden gehouden voor de functie van directeur van Onderwijs, ze was er zelf mee eens, en op een goedenmorgen krijgt ze een visioen en ze zegt: Sjakkelientje moet het worden, ik heb haar zo voor me gezien, she is the one.”
“Je bedoelt: er kwam een order van de straf-force en die zei: benoem een der onzen, anders solliciteren alleen de hunnen.”
“Hunnen, Hunnen, de hunnebeddenbouwers in Drenthe.”
“Drink niet meer als je bij de Batavieren, Gothen en Germanen bent beland.”
“En heb je deze al gehoord: als we een half miljoen US tegen elk van onze sporters gooien, kunnen we bij de volgende Olympische Spelen wel medailles binnenhalen.”
“Ja, smijt maar met geld; het komt toch niet uit jouw zak. Men moet toch eerst de sporttalenten herkennen, you have to spot them first, en dan kan je ze opkweken, sponsoren aantrekken, belastingsgeld ertegenaan gooien, maar dan zal die sporter zich ook vanaf het begin zwaar moeten inzetten, anders stopt de sponsering.”
“Inderdaad, je kan niet gewoon pats-boem zeggen: smijt maar gemeenschapsgeld tegen sporters, en dan rolt er over een aantal jaren wel wat Olympisch goud uit.”
“Dan komt men achteraf vertellen: we wisten dat we geen medailles zouden halen; als ze maar door de voorrondes kwamen en hun persoonlijke records zouden verbeteren.”
“Dat sreef no happen.”
“Komt ervan als we steeds met het minimale en het middelmatige tevreden zijn en onze uitschieters demotiveren en naar beneden drukken.”
“Dan zijn we echt naar Londen gegaan voor spek en bonen.”
“Of om een paar mensen een leuke trip daarheen te bezorgen.”
“Nee, dat vind ik te ver gaan, dat kan je niet zeggen. Men heeft toch z’n best gedaan om ons land daar op de kaart te zetten. En al komen onze sporters niet met medailles terug, ze waren er en ze hebben een ervaring opgedaan, goed om daaruit te leren.”
“Als we eruit leren. Dat moet nog blijken.”
“Heren, ik ga.”

Rappa