Column: Regentijd is verkiezingstijd

Weer zo een dag. Kalkoenparingsgeluid door de boemboxen van een partij die alleen maar meer wil. De wapperende vlaggen die natte straten paars kleuren. Een alfabetiseringscampagne van samenwerken, samenwonen, samen eten, samen slapen en samen bezitten. De grote hemelsblauwe borden die dinosaurusachtige vormen aannemen in de avond.

En met de aanhoudende regens een natuurlijk stuwmeer onder de billboards, waarin de afgebeelde trekkers en duwers kunnen springen. Gelukkig heeft de hoofdstuurman van “Owee” slechts beschreven banners laten ophangen. Want als zijn gezicht werkelijk op de billboards zichtbaar was, zou hij dat in onschuld moeten wassen. Of zijn billboard zou een “blotebilbord” zijn geworden. Want de waarheid is erg benauwend in deze natte tijd.

Waarom verkiezingen organiseren in de regentijd? Ik kan maar een juist antwoord bedenken. Zeker niet om met de neus op de feiten gedrukt te worden. Dat de algehele waterafvoer in Paramaribo en ook in andere delen van het land smeekt om een permanente daadkrachtige aanpak. Ik denk dat het gedaan is ten voordele van onze districtsbewoners. Het enige goede wat jaren geleden is bedacht en met daadkracht wettelijk is vastgelegd. De waterwegen zijn dan tot aan de zuidgrens van ons immense achterland bevaarbaar. En het stembureau kan tot over de sula’s correct worden opgezet.

Zo kunnen de bewoners langs de rivieren zich gewoon stroomafwaarts laten glijden zonder veel inspanning en kosten. De wetgever heeft dan wel niet de enorme krachtinspanning meegerekend die de kiezer moet leveren om weer naar huis te gaan. Om veertig kilometer stroomopwaarts te moeten varen moet je weloverwogen en gemotiveerd je stem hebben uitgebracht. Laten we eerlijk zijn: statistisch is de waterweg de veiligste weg voor de binnenlandbewoners. Of misschien moeten we toch denken aan een sluwe streek van de wetgever. Want ja, alleen in de regentijd kan je daadkracht laten zien en de kiezer doen geloven dat je direct werk maakt van verstopte kanalen en tot modder gereden wegen. Nou ja, de wegen zijn modder geworden door de vele partijkaravanen die voorbij trekken. En dat doen ze opzettelijk, anders hebben ze geen modder om naar elkaar te gooien. Dat hebben de partijen er dus van gemaakt: een grote modderpoel op de onverharde wegen van de districten.

Stel je voor: in de droge tijd verkiezingen, in de maand november. Dat zou heel wat stof laten opwaaien. Er valt dan niets te doen, geen modder gooien of daadkrachtig gootjes ophalen. Dan staan ze allemaal in een droge hete vlakte. Daar wil geen enkele politicus verrast worden. Dan moeten ze met de billen bloot om de zwembroek aan te trekken. En koelte zoeken voor al de hete vragen die gesteld zullen worden.


Marcel de Kom
Voor reactie: marceldekom@gmail.com