Ingezonden: Politieke dwaling en/of misleiding!

Interpretatie van het fenomeen gekwalificeerde meerderheid door politiek Suriname (DNA en regering) - vanaf 1987 – zou best als politieke dwaling kunnen worden gekwalificeerd. Gekwalificeerde meerderheid wordt nader omschreven als: “waarbij rekening gehouden wordt met de onderling verschillende waarde van de stemmen”!

In de memorie van toelichting, wet van 8 april 1992 (hoofdstuk 4, DNA) wordt ter zake het volgende aangegeven. “Over de bepalingen inzake het nemen van besluiten door DNA met gewone of met gekwalificeerde meerderheid (artikel 71 lid 2 en 83 leden 2 en 3) heeft er recentelijk enige onduidelijkheid bestaan. Thans is op duidelijke wijze geregeld, dat alle besluiten van DNA met gewone meerderheid van het aantal uitgebrachte stemmen(!) worden genomen, tenzij een 2/3 meerderheid(!) is voorgeschreven”. Conclusie: met gekwalificeerde meerderheid wordt bedoeld een 2/3 van het aantal uitgebrachte stemmen!

Misleiding
Mij dunkt dat de president en vicepresidentsverkiezingen van 16 en 25 juli 1991, met een uitslag van 28 van de 35 stemmen van (35) aanwezige leden mitsdien als een dwaling/misvatting, misleiding moet worden aangemerkt. Immers doet politiek Suriname expliciet optekenen dat gekwalificeerde meerderheid impliceert 34 stemmen!

Gevreesd moet worden dat dit als niet richtig/correct moet worden geconcludeerd. In de Grondwet is expliciet aangegeven dat DNA haar beraadslagingen niet aanvangt noch besluit zo niet meer dan de helft(=quorum) der leden tegenwoordig is (art 83 lid 1). Daarnaast is bepaald dat alle besluiten(!) van DNA genomen worden met gewone meerderheid uitgezonderd in een aantal bijzondere gevallen (art 83 lid 2). Voor deze bijzondere gevallen is bepaald dat een meerderheid van 2/3deel van het grondwettelijk aantal leden is vereist (art 83 lid 3). Wil er sprake zijn van rechtsgeldige beraadslagingen en besluiten, dan moet voldaan zijn/worden aan de vereiste vertegenwoordiging(=quorum) van 2/3 van 51 grondwettelijke aantal leden!

Minimaal 34 leden
De logica gebiedt mij te concluderen dat alzo bij een vereiste vertegenwoordiging van minimaal 34 leden een aanvang kan worden gemaakt met de beraadslagingen alsook besluiten kunnen worden genomen. Geenszins wordt bedoeld dat – alsdan- voor aanname e/o goedkeuring 34 stemmen zijn vereist!
Met andere woorden bij een vereiste vertegenwoordiging van 34 leden (gekwalificeerd meerderheid =quorum) is al bij gewone meerderheid -18 stemmen- en/of 22,8 afgerond 23 stemmen - gekwalificeerd meerderheid – (2/3 x 34 uitgebrachte geldige stemmen) aanname c.q. goedkeuring verkregen.
Een soortgelijke regelgeving/bepaling is niet onbekend binnen het verenigingsrecht en -leven in het bijzonder betreffende wijziging statuten e/o ontbinding!

Ter zake is bepaaldelijk vereist dat – bij statuutwijziging e/o ontbinding- deze slechts kunnen worden aangebracht/besloten door/op een speciaal daartoe bijeengeroepen vergadering, bij besluit van tenminste 2/3 of ¾ van het aantal uitgebrachte geldige stemmen, terwijl tenminste 2/3 of ¾ van het aantal (ingeschreven/toegelaten) leden is vereist (aanwezig).
Het bovenaangehaalde vindt grondslag c.q. rechtvaardiging in, op het voorgaande betrekking hebbende en daarmee samenhangende bepalingen/artikelen in de Grondwet w.o.:
- artikel 60, waar is aangegeven dat “ deze wet met 2/3 meerderheid(!) dient te worden aangenomen;
- artikel 71 lid 2, bepaalt dat: “DNA bevoegd is besluiten te nemen bij 2/3 meerderheid;
- artikel 83 lid 2 bepaalt dat: “ met gewone meerderheid van het aantal uitgebrachte stemmen(!)”;
- artikel 84 lid 4 bepaald dat: “de vergadering kan met (!) tenminste twee derde der uitgebrachte stemmen(!) besluiten”;
- 5a. Artikel 181 lid 2 sub a bepaalt dat:”waarvoor de goedkeuring van (!) tenminste 2/3 deel van het aantal geldig uitgebrachte stemmen benodigd is”;
- 5b. En lid 3 bepaalt dat: “ besluiten genomen met gewone meerderheid van het aantal uitgebrachte stemmen, indien meer dan de helft van het totaal in functie zijnde leden vertegenwoordigd (=quorum) is”.

Stof tot nadenken voor de gemeenschap in het algemeen en politiek Suriname in het bijzonder.

A.R. Ramdjielal