Ingezonden: Aanbevelingen aan de nieuwe minister Minov

Sinds mijn besluit om overzee mijn hogere opleiding in muziek te completeren, volg ik het nieuws over Suriname letterlijk op de voet.
Het stemt mij dan ook bijzonder goed te mogen vernemen dat er grote plannen zijn om het totale onderwijs grondig te hervormen. Als ik de woorden van dhr. Jozefzoon lees is het inderdaad te verwachten dat het niet bij woorden zal blijven.

Zeer binnenkort, na de afronding van mij studie, keer ik terug naar Suriname om mijn missie voort te zetten. Diegenen die mij kennen weten precies waar ik het over heb. Ik wil dan ook als rechtgeaarde Surinamer mijn bijdrage doen en een aanbeveling doen richting het ministerie van Onderwijs.

In mijn opvatting zullen de voorgenomen hervormingen in het onderwijs slechts gedeeltelijk kans van slagen hebben als muziekonderwijs niet integraal wordt ingevoerd in het rooster en wel vanaf de kleuterschool tot de middelbare school. Het dient ook als een volwaardig vak net als alle andere reguliere vakken getoetst te worden. Het is al eeuwenlang een feit dat muziekonderwijs en muziekbeoefening voor een belangrijk deel bijdragen tot de vorming van morele en esthetische waarden en normen bij vooral de jeugd.

Ministerie van muziek
Deze bewering ga ik staven met het volgende voorbeeld gehaald uit de Sesam ‘Atlas van de Muziek’. Citaat: "In de Chou-Dynastie (China - ca. 1000-256 v. Chr.) bestond er een ministerie van muziek dat belast was met de opvoeding ín en uitvoering ván muziek."
Er bestond dus in China een compleet ministerie van muziek. Als we nou deze ene zin analyseren merken we dat men kennelijk bijzonder veel waarde moet hebben gehecht aan de opvoeding van kinderen volgens de juiste esthetische waarden en normen. Muziekonderwijs speelt daarin dus een rol van onschatbare waarde.

Gezien het feit dat Suriname en China op dit moment zeer vriendschappelijke banden onderhoude, lijkt het mij niet gek dat wij eens een kijkje gaan nemen in de "keuken" van de Chinezen en hun blauwdruk, aangepast aan de Surinaamse omstandigheid, overnemen. Ik ben mij ervan bewust dat dit geen gemakkelijke taak is, omdat er voldoende ruimte in het rooster zal moeten worden ingepast. In de loop der jaren zijn we muziek zelfs als "minderwaardig" gaan beschouwen.
Als we om ons heen kijken naar grote landen (Brazilië/USA) waar de muziekindustrie "booming business" is, vraag ik mij af waarom we nog slapen en waarom ons uniek "product" waar de buitenwereld gek op is, niet gewoon een exportproduct wordt. Dit kan natuurlijk alleen als we ons "product" (en dat is echt het samensmelten van onze culturele diversiteit) uiteindelijk zullen hebben geïnstitutionaliseerd.

Professionele muziekbeoefenaars
Verder is het van belang dat er voldoende geld wordt vrijgemaakt om de komende 5 à 7 jaar een aantal van onze potentiële professionele muziekbeoefenaars over de grens te sturen om vakgerichte opleidingen te voltooien. We moeten voorkomen dat over 10 jaar nog steeds dure blanke gastdocenten voor de klas staan om uiteindelijk onze kinderen te leren wat banya, sohar, of terbangen is.

Verschillende landen hebben altijd hun beste pupillen overzee gestuurd om vakgerichte opleidingen te volgen. Kortom het investeren in eigen kader moet niet alleen met de mond beleden worden.
De president heeft gelijk: 2012 moet een doe-jaar worden. het is tijd voor actie!
Waarom is nù niet de juiste tijd? Worden we wakker of blijven we slapen?


Eldridge D. Zaandam
ezaandam@gmail.com