Kinderen maken kunst met George Struikelblok

Over een paar maanden presenteert kunstenaar George Struikelblok een nieuwe installatie in de Kunsthal. Met honderden kinderen werkt hij aan een grote compilatie van kleine struikelblokjes. ‘De kracht van de blokjes’ is het motto. Het is de bedoeling dat ieder kind een eigen houten blokje schuurt, prepareert, bewerkt en beschildert zodat allemaal kleine kunstwerkjes ontstaan.

Struikelblok wil zoveel mogelijk kinderen van kindertehuizen uit volkswijken bij het project betrekken. ‘Ik wil daar zelf bij zijn en kinderen leren om creatief bezig te zijn. Het gaat erom dat er iets moois en eigens uit hun handen komt, waar ze trots op kunnen zijn.’
Uiteindelijk moet het uitmonden in een grote installatie, opgebouwd uit allemaal verschillende ‘struikelblokjes’. Tijdens de tentoonstelling van het werk mogen de kinderen zelf de blokjes gaan verkopen zodat ze er tegelijkertijd geld mee kunnen verdienen.

Twee maanden nodig
Struikelblok verwacht zo’n twee maanden nodig te hebben om de blokjes te laten bewerken. De komende weken benadert hij kindertehuizen, ook in de districten, om aan het project mee te doen. Tegelijkertijd is hij op zoek naar sponsors voor het vervoer van kinderen op en neer naar de stad. De datum voor de expositie staat nog niet vast.

Terugkerende thema’s in het werk van Struikelblok zijn liefde en aandacht voor kinderen. Die keuze voert rechtstreeks terug naar zijn eigen jeugd. Hij verloor zijn vader nog vóór hij werd geboren. Zijn stiefvader aan wie hij zijn achternaam heeft te danken, overleed toen Struikelblok twee was. Daarna brak een moeilijke periode aan waarin hij met zijn moeder talloze omzwervingen maakte. Mede vanwege die persoonlijke achtergrond trekt hij zich het lot aan van kinderen voor wie twee ouders en het krijgen van liefde en aandacht niet vanzelf spreken.

Uit het hart
In Struikelbloks vroege schilderijen staat de dood centraal maar gaandeweg is het accent vooral bij het thema ‘Lob’ makandra’ komen te liggen. Dat is vooral te zien aan de overgang van ingetogen kleurgebruik naar felle en vrolijke tinten van zijn laatste doeken en objecten. Recent maakte hij, ook in samenwerking met talloze kinderen, een installatie van kleine spiegeltjes.

‘Elk kind kreeg een eigen spiegeltje. Daarin moesten ze eerst goed naar zichzelf kijken. Daarna kregen ze opdracht om een boodschap op het glas achter te laten. Een tekening of een tekst. Ik heb ze gevraagd om op te schrijven of te tekenen wat er in ze opkwam. Direct uit het hart. Op de uiteindelijke installatie heb ik veel reacties gekregen. Sommige mensen kregen tranen in hun ogen.’

Diederik Samwel