Bisschop De Bekker: Stilstaan bij de puinhoop

De bisschop van de rooms-katholieke kerk, Wilhelmus de Bekker, vraagt om even stil te staan bij de puinhoop van het leven en het uithouden. Hij zei op Goede Vrijdag tijdens de kerkdienst in de kathedraal dat "we een puinhoop hebben gemaakt van ons rechtssysteem waar niks meer zeker is".

De preek van de geestelijke wordt integraal opgenomen. "Donderdag hebben we stilgestaan bij het brood en de kelk die Jezus ons gegeven heeft als een blijvend teken van Zijn verbond met ons mensen. Heel eenvoudig brood gaf Hij ons als bewijs van Zijn aanwezigheid. "Hier ben ik" en vandaag op dit uur staan we op de puinhoop van het leven. Jezus is geliquideerd, terechtgesteld, gedood als een misdadiger. Voor Hem was er geen amnestie, maar ging Hij gewillig mee in zijn procesgang. Barabbas werd vrijgelaten omdat dat de 'wil' van het volk was.

Niets is meer zeker
Vandaag staan we stil bij de puinhoop van een menselijk leven. We weten al het vervolg, want morgen is het Pasen. Maar eigenlijk zouden we daaraan niet moeten denken, we moeten dat nog niet weten. We moeten het even uithouden op de puinhoop die we hier gemaakt hebben. Zoals we een puinhoop hebben gemaakt van ons rechtssysteem. Niets is meer zeker, criminele wetten kunnen nu gemaakt worden, de grens van het oorbare is overschreden. Waarden en normen zijn vervallen.

We moeten het uithouden, net als de bewoners van Haïti in hun tentenkampen, of de terugkerende vluchtelingen in Zuid-Soedan. De vluchtelingen uit Syrië en Irak, en de verdrevenen van de aardbeving en tsunami in Japan. Wat kan je doen? Ja in puinhopen van de aardbeving kan je zoeken naar leven. Ja, dat kunnen we doen. Je wil op de eerste plaats hoop houden. Je weigert om je kop in het zand te steken en je aan de noodlot over te geven. Je vecht soms tegen de vertwijfeling. Geen berusting, wel hoop houden, soms tegen beter weten in tot het einde van de levensweg.

Vrij brief
We laten ons leiden door de goede verhalen van mensen die door het oog van de naald zijn gekropen. Mannen en vrouwen die het rechte pad van liefde en verbondenheid hebben bewandeld. Maar we sluiten onze ogen niet voor mensen van vandaag, die om hun overtuiging worden gedood. Het laatste jaar zelfs zijn er veel christenen, priesters en religieuzen over de gehele wereld gedood omdat ze steeds voor liefde hebben gekozen. Ze waren trouw aan het voetspoor van Jezus Christus. Juist in deze lijdenstijd heeft men de euvele moed een vrij brief te geven aan mensen die voor het gerecht zijn gedaagd. Zij mogen vrijuit gaan. De nabestaanden daar walst men overheen. Hun leed, hun verdriet wordt niet genoemd. Het kan vreemd gaan in onze wereld.

Daar onder het kruis, daar staan Zijn Moeder Maria en Johannes, zijn vriend. Zij hebben Hem niet in de steek gelaten. Zij worden aan elkaar toevertrouwd en de hoofdman van de Romeinen erkent tenslotte: Waarlijk, dit is de Zoon van God.
Wij gaan nu de stilte in, met onze gebeden, met onze aandacht. Wij blijven graven naar levens, staande bij het kruis. Wij hoorden hoe de soldaat Jezus doorstak om er zeker van te zijn dat Hij dood was, en onmiddellijk vloeide er bloed en water. Is dit een verwijzing naar de viering van het doopsel, de opstanding uit de dood?