Mijn droom wordt werkelijkheid

Deze week zag ik een fragment van enkele maanden geleden voorbijkomen op YouTube. Een man van 51 droomde al heel zijn leven van een carrière als zanger. De praktijk was echter anders. Hij werkte als conciërge op een school. Ook mooi, maar de droom bleef knagen. De man in kwestie woont in de Verenigde Staten. Nu is de American Dream oorspronkelijk ontstaan door immigranten die in de VS hun geluk vonden. Deze man is geen immigrant, maar zijn leven is wel een American Dream geworden. Hij blies iedereen weg tijdens zijn auditie bij America’s Got Talent, won de competitie en kan de tweede helft van zijn leven zijn droom gaan waarmaken.

Waarom ik dit voorbeeld aanhaal, is omdat ik het sterke gevoel heb dat mensen moeten doen waar ze blij van worden. Natuurlijk gaan we allemaal weleens met tegenzin naar ons werk, of hebben we geen zin om onze hobby uit te oefenen. Maar als dit structureel wordt, is er iets goed mis. En dan kun je blijven zeuren, maar daar schiet je niks mee op. Mensen hebben vrijwel altijd zelf de sleutels van hun leven in handen. En als je de juiste deur ziet, is het alleen nog maar nodig om de sleutel om te draaien en in het onbekende te stappen.

Ook voor mij geldt dat ik dromen heb en dat ik de enige ben die deze kan najagen. Sport is altijd belangrijk geweest in mijn leven. De vaste lezers weten dat ik een passie heb voor voetbal en Louis van Gaal, maar mijn sportinteresse gaat veel verder. Toen ik als kleine Rodney nog in Nederland woonde, begon ik met rugby bij RRC, meteen gevolgd door karate bij zwembad De Papegaai In Rotterdam, of eigenlijk Hoogvliet. Daarna woonde ik in Engeland en ben ik verdergaan in de vechtsporten, met Kyokyshin full contact karate, en ik heb bij verschillende dojo’s meegetraind. Kenpo, Wushu Kungfu en Thaiboxing heb ik allemaal gedaan. Ik zal niet beweren dat je me niet moet tegenkomen onderweg, maar mij beroven is geen goed plan.

Van alle vechtsporten zit Kyokishin full contact het meest in mijn hart, en het gaat daar blijven. En niet alleen vanwege de karatetrap van Louis van Gaal in de Champions League-finale van 1995. Groot is mijn vreugde dan ook dat ik ga starten met de opleiding LERAAR KARATE-DO/MARTIAL ARTS. Kime en BoeroeSwing zijn de organisatoren van de fitness trainer A opleiding, in dit geval voeren ze hem uit voor een martial arts leraar initiatief van de SKA. Pas geleden was de opening en kreeg ik nog meer zin en motivatie om aan de slag te gaan. Dit is namelijk niet alleen mijn droom, of die van Kenneth Sijp, voorzitter van de karatebond. Er zit veel meer achter.

Suriname mag binnenkort een bron van olie zijn, we hebben veel meer te bieden. Op het gebied van vechtsport zijn we een kweekvijver voor talent. Daar hebben onze vrienden in Nederland meermaals van mogen profiteren. Met alleen talent ga je er niet komen. Dit talent moet namelijk ook ontwikkeld worden. In die zin is het een zeer goede zaak dat we de mogelijkheden krijgen om onze talenten op te leiden.

Maar het gaat niet alleen om topsport. Ondanks dat vechtsport bij sommigen een gevoel van agressie op kan wekken, is daar 0,0 sprake van. Vechtsport is ontzettend gezond voor je. Het zorgt voor een dosis zelfvertrouwen, spiergroei en – het belangrijkste – plezier. Veel mensen zijn op zoek naar manieren om kinderen meer te laten bewegen en gezonder te laten leven. Dit is dé kans.

De Surinamese dream is dus niet alleen van mij. Samen gaan we er wat moois van maken. Michael Watson van Sportinstituut Kime is een van de kartrekkers, net als Marinus Bee van De Nationale Assemblée (en karateka in hart en nieren) en Bastiaan de Boer van Boeroeswing.