DNA-voorzitter tikt overheid op de vingers over rechten Inheemsen en Marrons

DNA-voorzitter Jennifer Geerlings-Simons, heeft vandaag de overheid op de vingers getikt en haar verweten dat de grondrechten van Inheemsen en Marrons niet worden nageleefd. Simons haalt een van de vele brieven tevoorschijn, waarin inheemsen hun beklag doen. In strijd met de grondwet en internationale verdragen wordt door de Surinaamse overheid Inheemse en Marron gebieden uitgegeven aan derden.

In de brief die afkomstig is van het dorpshoofd van Bigi Poika, wordt volgens Simons terecht verwezen naar ook het Saamaka vonnis van de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS).

Niet houden aan regels
Simons zegt dat hier weer een voorbeeld is dat eigenlijk Suriname allang sommige internationale wetgeving ‘in place heeft’. “Waar de internationale gemeenschap pas in 2005 en 2007 deze rechten van de Marrons en Inheemsen heeft vastgelegd, bestaat deze bescherming er in Suriname al sinds 1982. Het probleem nu is dat we ons niet houden aan deze regels en wetten en samen met anderen de rechten van deze mensen vertrappen”, zegt Simons. De insteek van Simons was aanleiding voor enkele leden van het parlement meteen enkele soortgelijke kwesties aan te kaarten die allang vragen om de aandacht van het parlement en de regering. Kwesties als Cabendadorp in het district Para en Maho in het district Saramacca. Guno Castelen (Nieuw Front/SPA) en Ricardo Panka (fractieleder Mega Combinatie) hebben de regering opgeroepen nu eens eindelijk aandacht aan deze zaken te besteden.

Castelen vindt dat met de Marrons en Inheemsen om tafel moet worden gezeten om na te gaan wat niet kan en wel mag en hoe hun gebieden in kaart zijn gebracht. “De toekomst van deze mensen en samenleving moet niet bedreigd worden door de hebzucht van enkele personen”, meent Castelen. Panka zegt dat de regering het voornemen heeft nu eens eindelijk de zaak goed te bespreken met de Marrons en Inheemsen. Hij wees op de grondenrechten conferentie in oktober dit jaar.

Wet duidelijk
Simons was na een insteek van Oesman Wangsabesari duidelijk ontstemd. Wangsabesari is voorzitter van de vaste commissie van het ministerie van Ruimtelijke Ordening Grond- en Bosbeheer. Hij stelde dat grondbezit en grond krijgen via aanvragen plaatsvindt. Volgens hem moeten de Inheemsen en Marrons dan ook hun gebieden eerst aanvragen bij het ministerie. “Ik ga u de wet voorlezen”, was meteen het antwoord van Simons. Zij citeerde artikel 4 van de wet ‘beginselen grondbeleid uit 1982’. Deze luidt ‘bij het beschikken over domeingrond worden de rechten van bosnegers en indianen op hun dorpen en kostgronden geëerbiedigd zover het algemeen belang er zich er niet tegen verzet’.

“Wat hier staat is dus behoorlijk hard. De enige reden waarom de mensen last hebben is omdat wij ons niet houden aan de wet. Het artikel is keihard; er staat nergens dat die mensen grond moeten aanvragen. Wanneer de staat de gronden van deze mensen wil gebruiken, moet zij met de mensen gaan overleggen en niet omgekeerd”, wijst Simons Wangsabesari terecht.