Dr. Hans Breeveld had dus slechts een partijpolitiek idee

Van een wetenschapper van de orde van Dr. Hans Breeveld mogen we verwachten dat hij niet alleen naar de waarheid die vrijmaakt zoekt, maar dat hij bij discussies vooral zijn positie helder presenteert en de discussie zuiver houdt. Alhoewel Hans Breeveld in zijn column op van 6 februari jl. op Starnieuws - de bron van het radio-interview dat ik aflegde - meermaals aangeeft nog steeds de opvatting te hebben dat pre-electorale combinaties een onding zijn, vertroebelt hij de discussie met een aantal partij politieke sneren.

Dit dwingt de lezer terecht om zich af te vragen of Hans Breeveld vis of vlees is. Ik verwijt mijn oud-docent in deze onzorgvuldigheid, want het is niet duidelijk of hij nou praat als wetenschapper of als politicus. Ik zal een drietal zinsneden uit het bovengenoemd column citeren om te staven wat ik zeg.
Al bij de titel van het artikel is er onduidelijkheid: ”Pre-electorale combinaties, ja of neen?” Deze kwestie was nooit een vraag voor Hans Breeveld. De zeer gerespecteerde politicoloog had altijd een uitgesproken mening over dit onderwerp. Zelfs toen geen enkele politieke partij een mening over artikel 7 van de Kiesregeling had gevormd, heeft Breeveld samen met een andere wetenschapper de samenleving keer op keer met deze aangelegenheid geconfronteerd. De twee wetenschappers zijn instaat geweest grote delen van de gemeenschap te overtuigen dat het verschijnsel van pre-electorale combinaties ondemocratisch is.

Verder stelt heer Hans Breeveld: “Zelf heb ik niet zoveel op met pre–electorale combinaties. Maar als anno 2019 een regeringscoalitie af wil van deze politiek staatsrechtelijke verworvenheid dan denk ik dat daar fundamentele argumenten naar voren moeten worden gebracht.” Op dit gedeelte uit de column van Dr. Hans Breeveld vallen er twee opmerkingen te maken te weten:
1) Hans Breeveld weet - immers was hij ook geconsulteerd - dat de behandeling in DNA anno 2019, van de wetten over het onderhavige, het sluitstuk vormt van een proces dat reeds on 2016 aanving.
2) Breeveld zoekt naar de argumenten van de regeringscoalitie, terwijl wij zouden moeten verwachten dat zijn argumenten, zoals die steeds werden geventileerd, herhaald zouden worden, wat een extra motivatie zou beteken voor delen van De Nationale Assemblee die zijn opvattingen op dit stuk delen.

Voorts zij opgetekend dat terwijl Hans Breeveld in zijn column kritiek levert op de beschouwing van de dhr. Melvin Bouva (voorzitter van de Commissie van Rapporteurs) op de wijziging van de kieswetgeving, sneert hij buiten het onderwerp van bespreking en stelt: “Overigens zijn de kiezers volgens mij meer geïnteresseerd in wat de gevolgen van het te voeren beleid voor hen betekent. Kiezers verwachten van regeerders het scheppen van werkgelegenheid en voldoende huisvesting. Zij verwachten geen ontwaarding van het geld en ze wensen zo weinig mogelijk of helemaal geen inflatie. Ze wensen dat goede perspectieven geboden worden aan hen, hun kinderen en het nageslacht. Het lijkt mij dat de kiezer niet geconfronteerd wenst te worden met een rij– en voertuigenbelasting waarvan een voorgaande regering een fundamentele oplossing had gevonden en deze belasting had afgeschaft.”

Ik zal inhoudelijk niet ingaan op hetgeen Dr. Breeveld hierboven stelt. Het punt is dat hij de discussie over de kieswetgeving vertroebelt met een partijpolitieke opvatting over de sociaal-economische situatie in het land. Het punt als zou de NDP inconsistent zijn door bij elke verkiezing in een andere combinatie te participeren snijdt geen hout. Voorstanders van pre-electorale combinaties vinden dat partijen vrij moeten zijn in hun keuze voor samenwerkingspartners. Maar om alle schijn van inconsistent gedrag bij politieke organisaties te ontmoedigen, kunnen we de staatsrechtelijke verworvenheid van pre-electorale combinatie die partijen tot de zonde van inconsistentie verleiden, verbieden.

De laatste zin van het artikel van Hans Breeveld eindigt met: “Het Surinaamse volk is beter gediend met een grondige wijziging van de kies wetgeving dan een provisorische aanpak” Deze statement is niet alleen zeer subjectief – want je zou moeten uitleggen wat je onder “grondig” en wat je onder “provisorische aanpak” verstaat – maar het degradeert de uitgesproken opvatting van Dr. Hans Breeveld om af te komen van het ondemocratisch fenomeen van pre–electorale combinaties, tot slechts een partijpolitiek idee. Het zeer gerespecteerd oud DNA-lid, Anton Paal, zou zeggen: “it always depends on where you stand and how you look at it.” Dit geldt ook voor Dr. Hans Breeveld dus! Genoteerd!

Drs. André Th. Misiekaba