Rodney Charles. (Beeld TT Newsday)
Rodney Charles, voormalig parlementslid van de United National Congress (UNC) en voormalig ambassadeur van Trinidad en Tobago bij de Verenigde Naties, heeft de regering scherp gewaarschuwd voor haar steun aan de Amerikaanse militaire aanwezigheid in het zuiden van het Caribisch gebied. In een Facebook-bericht op 20 december uitte Charles zijn bezorgdheid over de gevolgen van deze samenwerking en het bredere buitenlands beleid van Trinidad en Tobago.

Charles, die tussen mei 2010 en september 2015 diende als VN-ambassadeur onder het eerste kabinet van premier Kamla Persad-Bissessar en daarna van september 2015 tot april 2025 schaduwminister voor Buitenlandse Zaken en Caricom-zaken was, benadrukte dat zijn kritiek niet voortkomt uit anti-Amerikaanse sentimenten. Hij verwees naar zijn persoonlijke banden met de VS, waaronder stages bij het Witte Huis en het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, en familieleden die in het Amerikaanse leger dienen. “Ik ben niet anti-Amerikaans. Ik geloof nog steeds in de geest en intentie van de Amerikaanse grondwet. Het is alleen zo dat ik Trinidad en Tobago meer liefheb,” aldus Charles.

De voormalige politicus uitte scherpe zorgen over het buitenlandse beleid van zijn land. Volgens hem ontbreekt het aan een doordachte en genuanceerde strategie die de nationale belangen op lange termijn dient. Hij waarschuwde dat Trinidad en Tobago zich mogelijk op een gevaarlijk pad begeeft door zich te veel te verbinden aan een Amerikaanse militaire strategie die politiek onvoorspelbaar is, vooral met het oog op de mogelijke machtsverschuivingen na de Amerikaanse tussentijdse verkiezingen in november 2026.

De waarschuwing van Charles komt in een context van recente ontwikkelingen: de Trinidadiaanse regering heeft begin december 2025 toestemming gegeven voor tijdelijk gebruik van de luchthavens in Piarco en Tobago door Amerikaanse militaire vliegtuigen voor logistieke doeleinden. Tevens bevestigde premier Persad-Bissessar eind november dat Amerikaanse mariniers actief zijn op Tobago, waar zij onder meer werken aan de verbetering van de luchthaveninfrastructuur. Deze stappen worden door critici gezien als een verdere militarisering van de regio.

Charles waarschuwt dat deze nauwe samenwerking met de VS en het gebrek aan regionale afstemming, spanningen binnen Caricom kunnen vergroten. Hij verwijst naar publieke verschillen van mening tussen premier Persad-Bissessar en andere Caricom-leiders over de kwestie van het Caribisch gebied als vredeszone en de veroordeling van de Amerikaanse militaire aanwezigheid. Volgens hem kan dit het vertrouwen binnen de Caraïbische gemeenschap ondermijnen en leiden tot een nieuwe vorm van economische overheersing door voormalige koloniale machten die de regio als verdeeld en kwetsbaar zien.

Ook wijst Charles op de groeiende isolatie van landen als Antigua en Barbuda en Dominica, evenals negatieve reisadviezen tegen Barbados, Grenada en Sint Lucia, die het toerisme en daarmee vitale economieën kunnen schaden. Tegelijkertijd waarschuwt hij voor een latent anti-Amerikaans sentiment dat zich verspreidt in Latijns-Amerikaanse landen als Mexico, Colombia en Brazilië, mede ingegeven door recente Amerikaanse beleidslijnen en retoriek richting Venezuela.

Charles noemt daarnaast de heropleving van de Monroe Doctrine onder de Amerikaanse president Donald Trump via het Nationale Veiligheidsstrategie-document uit 2025, waarin de VS hun bondgenoten wereldwijd willen inzetten om hun beleid te ondersteunen. Hij benadrukt dat het buitenlands beleid van Trinidad en Tobago momenteel rust op drie onzekerheden: de veronderstelling dat Trumpisme voor altijd zal domineren in de VS, dat er regimewisselingen zullen plaatsvinden in Venezuela, en dat toekomstige leiders in Venezuela hun nationalistische overtuigingen zullen verliezen.

Deze ontwikkelingen en de waarschuwingen van Rodney Charles illustreren het complexe geopolitieke speelveld waarin Trinidad en Tobago zich bevindt, waar nationale belangen, regionale samenwerking en internationale machtsverhoudingen nauw verweven zijn. Charles roept op tot heroverweging van het buitenlandse beleid en pleit voor een strategie die beter aansluit bij de lange termijn belangen van het land en de regio.