Het debat over de toelating tot de Geneeskundeopleiding aan de Anton de Kom Universiteit (AdeKUS) laaide deze week opnieuw op in De Nationale Assemblée (DNA). DNA-lid Edgar Sampi (ABOP) uitte zorgen over vermeende ongelijke kansen bij de selectie, maar presenteerde geen cijfers ter onderbouwing. Andere parlementariërs en artsen in DNA benadrukten juist het belang van feiten, transparantie en uitbreiding van het aantal opleidingsplaatsen.

Kritiek zonder cijfers!
Sampi stelde dat Ă©Ă©n specifieke etnische groep een groot voordeel heeft bij de selectie voor Geneeskunde en noemde daarbij een percentage van 90%. Hij wil dat het huidige systeem "per direct op de operatietafel" gaat. Bewijs in de vorm van controleerbare data bleef echter uit.

Parlementariërs met een medische achtergrond, waaronder Roy Mohan, Jerrel Pawiroredjo en Dew Sharman, verwierpen de aantijgingen. Zij benadrukten dat de selectie verloopt volgens objectieve criteria, deels op basis van cijfers en deels via loting, onder toezicht van universiteit, faculteit en een notaris.

"Laten we geen etnische sentimenten aanwakkeren zonder harde feiten," waarschuwde Pawiroredjo. Sharman voegde toe dat een debat over toelatingsnormen legitiem is, maar dat er geen sprake is van discriminatie.

Capaciteit als grootste knelpunt!
Andere DNA-leden, zoals Wedperkash Joeloemsingh en Mielando Atompai, wezen op het echte probleem: het geringe aantal opleidingsplaatsen. Slechts 30 studenten per jaar kunnen in Suriname aan Geneeskunde beginnen. Zij pleitten voor meer transparantie, bijvoorbeeld door de selectie live uit te zenden, en voor het benutten van buitenlandse opleidingsplekken, onder meer in Cuba of Servië.

Wettelijke basis en internationale context
De numerus fixus voor Geneeskunde is vastgelegd in ministeriële beschikkingen van het Ministerie van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur. De toelatingseisen vereisen een VWO-diploma met exacte vakken en een minimumscore, waarna selectie plaatsvindt via objectieve normen en loting.

Wereldwijd wordt een numerus fixus gebruikt om de balans te bewaren tussen opleidingscapaciteit en arbeidsmarktvraag (WHO, 2022; UNESCO, 2021). Onderzoek laat zien dat zelfs objectief opgezette systemen onbedoelde effecten op diversiteit kunnen hebben (Cleland et al., Medical Education, 2018).

Volgens deskundigen vraagt een constructief debat over de numerus fixus om controleerbare data, transparante procedures en een gezamenlijke visie op de toekomstige artsenbehoefte van Suriname. Mogelijke verbeterpunten zijn uitbreiding van de opleidingscapaciteit, het inzetten van buitenlandse studieplekken en het periodiek evalueren van toelatingscriteria op hun effect op diversiteit.

Critici benadrukken dat het debat zich niet moet toespitsen op verdeling langs etnische lijnen, maar op het garanderen van kwaliteit, gelijke kansen en voldoende artsen voor de toekomst van het land!

Chanderdath Nagessar, LLB