Chan en de VN
23 Sep, 20:41
foto
Raymond Sapoen


(Ingezonden)

Ver weg van de onsmakelijke geur die door zijn DNA-lid en zoonlief in eigen land wordt verspreid. Dat moet toch wel een welkome verademing zijn voor Chan. Een betere timing bestaat er haast niet om op hetzelfde moment in vol ornaat de hele wereld 15 minuten lang toe te spreken op de jaarlijkse VN-top. Als er geluisterd wordt naar Chan? Ach…dat moet je maar voor lief nemen. In de wereld van vandaag gaat alle aandacht naar het diplomatiek gescherm van landen als de VS, China, Rusland, Turkije, Oekraïne en India. De inzet? De oorlog in Oekraïne uiteraard, climate change en de SDGs die op code rood staan.

Tenzij je als Mia Mottley in staat bent niet alleen Caricom maar ook andere zuidstaten inspirerend op sleeptouw te nemen, zullen we als klein land op dit forum gewoon plichtmatig onze spreekbeurt van solidariteit vervullen. Toch heeft onze president op zijn bekende belerende toon de wereldgemeenschap een paar zaken onder de neus gewreven. Zaken die je met verdriet naar je eigen huis doen denken. Het huis van Chan.

“Het is ons in de eerste plaats niet gelukt vrede, welvaart en het klimaat ten goede te veranderen”, begon Chan. De reden? “We doen beloftes die vaak niet worden nagekomen. We drukken nobele doelen uit, maar de uitvoering is slecht!” Klinkt dat niet bekend? Zo bekend dat je Chan bijna van het UN-podium naar huis wil sleuren. Onze president gaat onverstoord verder: “we moeten verantwoordelijkheid nemen en collectief leiderschap tonen om problemen effectief op te lossen”. Ik wil wedden dat Chan bij deze aanbeveling, heel even moet hebben gedacht aan zijn eigen probleem-coalitie. Een coalitie waar niemand de verantwoordelijkheid neemt voor de vele misslagen vanaf HPSG  tot Nickerie diepzee haven bijvoorbeeld. Een coalitie die uitblinkt in (etnisch) verdeeld leiderschap in plaats van zijn gepredikte collectief leiderschap.

De president hecht in zijn preek terecht groot belang aan “het overstijgen van nationale belangen ten gunste van gedeelde mondiale tegenstellingen”. Lees maar gewoon: het overstijgen van enge partijbelangen voor het groter nationaal belang. Een enorme opgave als zelfs Chan en co de afgelopen jaren in eigen huis niet bekend staan als uitblinkers van zijn eigen mantra. Het enige wat nog op een beetje nationaal draagvlak moet lijken zijn de snel in elkaar geregisseerde nationale dialogen zonder eind.

Nou is het niet de bedoeling de UN-statement van onze president onderuit te halen. Ondanks alles geeft het je een trots gevoel te zien hoe jou president zo belerend de overige wereldleiders toespreekt. Maar ook ik ben besmet geworden door de onhebbelijke gewoonte om alles wat onze leiders in alle oprechtheid internationaal verkondigen in context te bezien. Dus iets van verbeter de wereld maar begin bij jezelf.

Dus ook als de president uiteindelijk in New York concludeert, “dat we eenvoudigweg geen duurzame oplossingen kunnen verwachten in een snel veranderde wereld als we onze aanpak niet veranderen”. Maar gelukkig is dit niet het einde van de wereld. In de marge van de UN-top heeft de president gretig gebruik gemaakt om Suriname te promoten bij investeerders. Die barrages hebben doorgaans meer potentieel rendement, wil ik geloven. Ik wil ook geloven dat de president in de marge een broodnodige ontmoeting heeft gehad met zoonlief.

Raymond S.Sapoen
Advertenties

Friday 01 December
Thursday 30 November
Wednesday 29 November