Dr. Eugene Albert Gessel spreekt uit zijn graf
30 Aug, 10:58
foto
Edmund F. Leilis
28 augustus 2023


(Aangeboden)

Voorwoord
Er zijn niet veel mensen op deze wereld die op basis van nationale, regionale en internationale maatschappelijke en politieke ontwikkelingen voorspellingen kunnen doen over de richting die landen zullen opgaan en de ontwikkeling en groei die politieke leiders in deze landen teweeg kunnen of zullen brengen. Een van deze personen is Dr. Eugene Albert 'Oom Sjenie' Gessel die ons op 102-jarige leeftijd is voorgegaan.

Oom Sjenie heeft samen met Mr. Eddy Bruma een grote rol gespeeld binnen de Partij Nationalistische Republiek (PNR) als voorvechters voor de staatkundige onafhankelijkheid van Suriname. Op de Kweekschool leerde Dr. Eugene Gessel als eerste de studenten om anders te kijken naar de geschreven geschiedenis van ons land: dat de opstandige tot slaaf gemaakte Afrikanen geen rovers en brandstichters waren maar grote strategen die opkwamen voor de onderdrukten, een strijd voor vrijheid.

Dr. Gessel heeft een onschatbare bijdrage geleverd aan onze politieke historie. Sommigen zijn de mening toegedaan dat hij één van de grootste politiek-historische, politicologische, staatsrechtelijke en communicatieleermeesters van ons volk is geweest. Dat Oom Sjenie daadwerkelijk visionair was en in de toekomst kon zien blijkt uit onderstaande tekst van zijn hand.

 (Edmund F. Leilis)

“U zult in mijn voorgaande betogen geen woord of zinsnede hebben gehoord waaruit zou zijn af te leiden, dat het gebeuren van de laatste weken mij verbaast. Waarom zou wat zich manifesteert mij verbazen? Heb ik niet in 1987 voorgehouden dat de constitutionele ombuiging van het kabinet systeem naar het presidentieel systeem zou eisen een grondige en langdurige voorlichting aan de Surinaamse bevolking?  Die is uitgebleven en de gevolgen zijn daar!

Heb ik niet in een radio-interview op 3 oktober 1996, wetend wat er te gebeuren stond, gepleit voor en opgeroepen tot een literatuur discussie over het Surinaams Staatkundig bestel? Daaraan is geen aandacht besteed en de gevolgen zijn daar! Heb ik niet in de reeks van t.v.-beschouwingen over de staat en haar vormen en structuren en over de regering en haar structuren en vormen aangegeven wat reeds in de pré-eruptieve fase was aangeland? Daarvoor was en is er geen belangstelling en de gevolgen zijn daar!

Nu is de onvermijdelijke confrontatie op straat gebracht, het parlement tot een nulliteit gedegradeerd en de regering, d.w.z. het staatshoofd, in een constitutioneel niet zo goed plaatsbare dialoog geraakt. Ik denk, dat de dialoog-partners geen prioriteit voor hetgeen gedialogiseerd moet worden hebben gesteld en dit verzuim kan niet zonder gevolgen blijven.
Want als niet bij voorbaat als dialoog prioriteit wordt gesteld, dat de politieke en staatkundige ordening van de Republiek Suriname gebaseerd zal zijn op het constitutioneel legalisme met volstrekte afwijzing van het politiek pragmatisme en dus principieel gekozen wordt voor de suprematie van de grondwet, de wet en de traditie (conventies) en niet voor de chaos op straat dan heeft welke dialoog door wie dan ook en waarover dan ook op welke termijn dan ook geen enkele zin dan ook.

Bij gebreke van die basale prioriteit kan dan wel op basis van gebleken wederzijdse politieke moeheid en het tijdelijk inzicht van het nutteloze van de durende confrontatie op straat een status quo ante worden bereikt en zelfs aan de natie worden doorverkocht als oplossing. Maar wie en wat garandeert die natie dat voortgaande werking van het politiek pragmatisme niet binnen de kortste keren nieuwe aanleidingen vindt of zelfs schept om weer de straat op te gaan en dus buiten de constitutionele organen om haar partiële wil aan de staat op te leggen? Het hoeven dan niet dezelfde belangengroepen van vandaag te zijn en dus ook niet hetzelfde staatshoofd.

Het zullen dan steeds weer andere en wisselende combinaties zijn die naar het buitenland toe aan- en doorgeven hoe slecht, corrupt en zelfs onwaardig de dan zittende president is en om hulp, bijstand en steun vragen bij diens verwijdering. De Republiek Suriname wordt, als het politiek pragmatisme niet wordt afgezworen, een broeinest van staatkundige onrust en politieke instabiliteit in de regio. De regionale oplossing zal dan zijn dat zo’n broeinest wordt geëlimineerd: het oostelijk deel aan Frankrijk, het westelijk deel aan Guyana en het middendeel als mandaatgebied aan
Brazilië.

De eeuwig twistende Surinamers te vergelijken met de nooit het onderling bevechten nalaten van de Griekse stadstaten in de 4e eeuw v. Chr. Tot zij door een buitenlandse macht – overigens door hen zelf daartoe uitgenodigd – werden onderworpen. De macht van Phillipus II van Macedonië en zijn zoon Alexander de Grote. Misschien ben ik dan de Surinaamse Demosthenes!

Ook zal Suriname dan zijn te vergelijken met het Polen in de tweede helft van de 18e eeuw. Polen hield op te bestaan als staat. Het is dus de basis-opgave: nationaal kiezen voor het constitutioneel legalisme en bewuste afwijzing van het politiek pragmatisme met al haar uitwassen. Maar hoe kiezen een bevolking en het merendeel van haar leiders die niet eens weten welk inhoudelijk verschil er bestaat tussen de keuze-objecten? Verschillen die zij ook niet eens willen weten! Immers legt het weten altijd beperkingen op.”
Advertenties

Sunday 05 May
Saturday 04 May
Friday 03 May