Het is natuurlijk het recht van elke politieke partij in DNA om een initiatiefwetsvoorstel in te dienen. Maar in de nationale kwestie van wijziging van de kiesregeling moet een ander pad bewandeld worden. Ook omdat bij de totstandkoming van de kiesregeling de vakbeweging en het bedrijfsleven betrokken waren. De politieke partijen die nu een initiatiefwetsvoorstel hebben ingediend, hebben alleen meer verwarring gebracht in de samenleving. 

De politieke partijen met name uit de coalitie hebben kennelijk de eigen verantwoordelijkheid in onze democratie ook niet goed begrepen. Zij hadden leiding moeten nemen en hebben gegeven aan een proces om te komen tot een compromisvoorstel. In zo een proces is dan het indienen van een wetsvoorstel namelijk de laatste stap, omdat dat voorstel een zoveel als mogelijk breed draagvlak moet hebben. Zeker als het gaat om de inrichting van ons land en het nationaal bestuur. Bij de wijziging van de kiesregeling moet volgens de PALU minimaal de Staatsraad gehoord worden omdat hierin ook de vakbeweging en het bedrijfsleven vertegenwoordigd zijn.

Nu hebben onder druk van de oppositie, de coalitiepartijen ook eigen wijzigingsvoorstellen ingediend: de ABOP/PL een eigen wijzigingsvoorstel en de VHP weer een ander wijzigingsvoorstel, die hemelsbreed van elkaar verschillen. Het is onbegrijpelijk dat de coalitiepartijen dat gedaan hebben. De wijziging van de kiesregeling zal namelijk de goedkeuring moeten hebben van twee derde van DNA, en dat zijn 34 parlementariërs. Op dit moment heeft de coalitie dit draagvlak niet. 

In plaats van een eigen wijzigingsvoorstel in te dienen hadden de coalitie partijen juist moeten werken naar een voorstel dat breed gedragen wordt minimaal in DNA. Alle mooie woorden ten spijt, hoe parlementariërs “werken met het nationaal belang voorop” en “hoe democratisch ze daarbij te werk gaan”, zien we dat kleine enge partijbelangen doorslaggevend zijn geworden bij de ingediende wijzigingsvoorstellen door de coalitiepartijen.

De gehanteerde werkwijze doet des te meer de wenkbrauwen fronsen, omdat de coalitie niet eens de moeite heeft genomen om binnen de eigen gelederen tot een compromis te komen. We zijn inmiddels bijna een jaar verder na de uitspraak van het Constitutioneel Hof en is veel kostbare tijd verloren gegaan. De President die de verantwoordelijkheid voor de wijziging op de eerste plaats had moeten nemen, heeft twee wijzigingsvoorstellen gehad van de ingestelde commissie. 

Opvallend is dat de eigen VHP-fractie deze voorstellen heeft genegeerd. De trage werkwijze van de president in deze inmiddels zeer urgente kwestie roept niet alleen vragen op, maar zeker ook argwaan. De PALU roept de president nogmaals op om de verantwoordelijkheid op te pakken en zo snel als mogelijk het proces op te starten om te komen tot een compromis wijzigingsvoorstel van de kiesregeling dat de ondersteuning krijgt van 34 Assembleeleden, minimaal van de eigen coalitie in DNA.