In de realiteit hebben de president en de vicepresident de koopkrachtversterking van respectievelijk SRD 38.000 en SRD 33.000 per maand helemaal niet nodig. De president en zijn gezin zijn de hele dag op het werk, waar ze ook eten en drinken, en als ze naar huis gaan of elders hoeven ze de dure benzine niet te betalen. De vicepresident is multimiljonair, die auto's en geld als warme bollen uitdeelt. Als zij principieel waren, (ja we mogen nog hopen...) hadden ze zichzelf deze toelage niet moeten toekennen. Zeker voor de vicepresident is SRD 33.000 chickenfeed, vergeleken met zijn miljoenen en de miljoenen die erbij zijn gekomen sinds de gestage devaluatie van de Surinaamse munt. De kwestie is des te zuurder, omdat de pres en vp nog een jaar nadat ze niet meer in functie zijn, de koopkrachtversterking zullen ontvangen. 

Deze maand zullen een paar ministers worden gereshuffeld. Geen man overboord, want ze hoeven zich zes maanden lang niet druk te maken over hun inkomsten. Ze zullen alle voorzieningen blijven ontvangen en daarna zijn zij en hun gezin levenslang gedekt met medische voorzieningen, onderstand en pensioen. Ze kunnen ook nog opteren voor een job als ze op eigen kracht niet verder kunnen. Gesproken over in het land der blinden is eenoog koning...

De regering klaagt dat ambtenaren, de rechterlijke macht en anderen een verhoging hebben gekregen, terwijl ze de broekriem strakker moesten aanspannen. Ook dit verhaal klopt niet. De koopkrachtversterking van SRD 2.500 hebben de ministers, de vicepresident en de president ook gekregen. Hetzelfde geldt ook voor de onderdirecteuren en directeuren. Alle voorzieningen die de ambtenarij heeft gekregen, zijn doorberekend voor functionarissen die gekoppeld zijn aan de ambtenarensalarissen. Maar misschien hebben de regeringslieden niet eens gekeken naar hun salarisslip...

Op zich is het geen probleem dat ministers beter gewaardeerd moeten worden, ondanks de tientallen presidentiële commissies die hun werk moeten helpen doen. Bij parastatale instellingen, waar zelfs verlies wordt geleden, stoppen veel directeuren de ministers in hun zak wat inkomsten betreft. Maar de schoen wringt bij het feit dat politiebaas, een brandweercommandant, de douane-inspecteur, de topman van het Korps Penitentiaire Ambtenaren, de legerleider, de directeur Nationale Veiligheid en de departementsdirecteur bruto maximaal SRD 19.000 = US$ 500 aan salaris ontvangen. De laagste ambtenaar ontvangt US$ 123 en tienduizenden ambtenaren moeten het doen met gemiddeld US$ 250 per maand.

Leerkrachten die keihard moesten studeren en alleen op basis van hun diploma enkele dollars per maand vooruitgaan, hebben een salaris tussen US$ 245 en maximaal US$ 400. Wanneer aan de vakbeweging wordt meegedeeld dat er geen geld is en genoegen moet worden genomen met SRD 2.500 aan koopkrachtversterking die de leden van de regering ook ontvangen en daarbovenop voor hen nog SRD 19.000 wordt opgetopt, dan is er geen begrip nee.

Het is onbegrijpelijk dat de Staatsraadsleden van de vakbeweging, Sonny Chotkan en Roy Haverkamp, vóór gestemd hebben omdat leden van de Staatsraad ook verhoging van toelagen hebben gekregen. Toch is de vakbeweging boos over de koopkrachtvoorziening die de regering zich heeft toegekend, maar de eigen vertegenwoordigers hebben 'ja' gezegd. En dan staat in een brief aan de president, ook getekend door Chotkan en Haverkamp, dat ze uit de media vernomen hebben, terwijl ze vóór hebben gestemd! Pijnlijk dat ze verblindt door de 'few dollars more' gevangen zijn met een portie tjauwmin in de rattenval.

Nita Ramcharan