Zij leerde levenspartner in Paramaribo kennen en trad op haar 24e in het huwelijk. Zij verhuisde na haar huwelijk vanwege het werk van haar levenspartner naar Moengo. Het gezin kreeg 11 kinderen (7 dochters en 4 zonen). Zij is altijd een vooruitstrevende vrouw geweest die ten tijde van het huwelijk huisvrouw was en haar levenspartner, kostwinnaar. Haar kinderen heeft zij met heel veel liefde groot gebracht, zij beschreven haar als een zeer strenge, maar zeer zorgzame moeder. Vanuit haar geloofsovertuiging putte ze kracht.

Tijdens de zwangerschap van haar elfde kind, kwam haar man op tragische wijze om het leven bij een verkeersongeval op de Afobakaweg. Haar wereld stortte door deze klap ineen. Vanwege dit groot verlies was zij voor een lange periode in diepe rouw gedompeld. Zij stond er vanaf die tijd alleen voor, maar zij bleef niet stil zitten, omdat haar kinderen haar nodig hadden en verder verzorgd moesten worden. Op haar terrein stond er een grote oven die door haar partner was gebouwd. Zij maakte gebruik van haar gave en zette die in om broden te bakken, om haar kinderen te verzorgen. Mevrouw Ritfeld kon heerlijke broden bakken!

Gaandeweg verhoogde mevrouw Ritfeld haar productie en leverde broden aan de winkelier op de hoek en kwamen de buren ook thuis om broden te kopen. Na het overlijden van haar man behaalde zij haar rijbewijs. Zij reed daarna ook taxiritten met de auto van haar overleden partner, vergezeld door haar oudste zoon. Zij had altijd ambities om onderwijzeres te worden en schreef zich in op een 4e rangs opleiding om onderwijzeres te worden. Deze opleiding moest zij onderbreken, omdat ze moest werken.

Mevrouw Ritfeld heeft gewerkt bij het Politie begrafenis Fonds aan de Keizerstraat. Zij trad daarna in dienst bij het ministerie van Sociale Zaken als schrijfster bij Lands Weldadigheids Gesticht tot haar pensionering. Zij stelde zich ook dienstbaar voor 3 afleggers verenigingen, waarvan zij in de Afleggers vereniging Ruth, de Ere-moeder is.

Bij haar opvoeding kwam er geen discriminatie voor. Zij was moeder voor velen in de buurt. Het jongste zusje van haar man, een dochter van haar overleden broer waren slechts een deel van de kinderen waarover zij zich had ontfermd. Ze vonden bij haar ook een thuis. Zelfs het kindje van de familie Dauwlat was bij haar aan de zoog. Het meisje Kamla geheten woonde voor korte tijd in bij de familie Renfurm-Ritfeld. Een ieder was bij haar welkom en ze had altijd respect voor alle religiën. Haar moeder verbleef de laatste levensjaren ook bij haar. Zij had dus ook de zorg over haar moeder die vredig insliep bij haar in huis. Die zorg heeft zij ook met heel veel liefde gedaan.

Het mevrouw Ritfeld aardig gelukt haar kinderen alleen groot op te brengen. Ze werden allemaal zelfstandige mannen en vrouwen. Ook zij heeft in haar leven dieptepunten: Het heengaan van de liefde van haar leven, de plotselinge dood van 3 van haar volwassen kinderen en de dood van een kleinzoon. Hoogtepunten waren het succesvol opvoeden van haar kinderen als zelfstandige vrouw en het zorgeloos leven waarbij zij nooit heeft geleden aan enige chronische ziekte. God heeft haar altijd de kracht gegeven er te zijn voor haar kinderen en kleinkinderen.

De jarige heeft 2 belangrijke levens motto’s en geeft als advies mee:
- Niemand hoeft te weten wat je hebt, hoe je leeft en wat je bent. Als je je best doet en voorbeeldig bent, straalt dat van zelf wel uit.
- Wat gebeurd is gebeurd, leef zonder wrok.