India: Banencrisis drijft miljoenen mensen naar grote steden

India is bezig met een massale verhuizing naar zijn steden - de op een na grootste migratie van platteland naar stad in de geschiedenis van de mensheid. Deze demografische ontwrichting is aan de gang nu het land op het punt staat China in te halen om het meest bevolkte land ter wereld te worden. De Verenigde Naties (VN) voorspelt dat medio dit jaar India meer mensen zal hebben dan China.

Experts zeggen dat de nieuwe status van India het demografische dividend als land met het grootste aantal jonge werknemers benadrukt, maar ook de grootste uitdaging: genoeg banen voor hen creëren.

En dat is wat de migratie voedt - mensen verdienen niet genoeg geld in de dorpen, dus stromen ze met tientallen miljoenen het platteland uit, gedreven door hoop en wanhoop om betere kansen te zoeken in grote steden.

In het financiële centrum van India, Mumbai, stroomde onlangs een menigte jonge mannen binnen, terwijl politieagenten met knuppels zwaaiden en om orde riepen.

De kandidaten waren uit het hele land gekomen op zoek naar een felbegeerde plek bij de politie. De concurrentie was moordend: er waren 650.000 sollicitanten en slechts 8.000 vacatures.

Daarom probeerde Sunil Bamble het voor de derde keer, hij had meer dan 200 km gereisd voor een nieuwe kans. "Als ik deze baan krijg, zal mijn leven veranderen omdat ik een vast inkomen zal ontvangen", vertelde hij me terwijl hij zijn hand opstak in een gebed voor succes terwijl hij zijn papierwerk afrondde. "Ik zal werkzekerheid hebben. Ik zal kunnen trouwen."

Dat soort angst komt tot uiting in een VN-rapport dat deze week is vrijgegeven. Het merkte op dat 63% van de Indiërs het meest bezorgd was over economische kwesties als het ging om bevolkingsgerelateerde zaken.

De economie van het land groeit in hoog tempo, waardoor er een grote markt voor de wereld ontstaat. Maar volgens het Center for Monitoring Indian Economy (CMIE), een onafhankelijke denktank, bedraagt het werkloosheidspercentage maar liefst 8%.

Dat geldt met name voor jonge mensen die een opleiding volgen, maar niet het soort dat nodig is om de hausse in high-end services bij te houden, zoals software en financiën, die die groei aandrijven.

Daarom streven ze naar veilige overheidsposities, zoals bij de politie.

Als Bamble die baan van zijn dromen niet krijgt, zegt hij dat hij toch naar de stad zal verhuizen, ook al zal het een drukte van jewelste zijn. "Er zijn veel meer opties voor werk, maar ook meer ontberingen", zegt hij. "Ik zal hier veel meer moeten betalen voor dingen dan in het dorp en ik zal niet comfortabel kunnen leven", voegt Bamble toe. "Maar ik ben klaar om hierheen te verhuizen."

Dat is een gok die velen in de buitenwijk Nala Sopara hebben gemaakt. Het is een migrantengemeenschap aan de rand van Mumbai die de afgelopen 20 jaar met 200% is gegroeid.

In een woonwijk met lage inkomens hangt wasgoed aan de ramen in smalle steegjes en kinderen verdringen zich rond de deuropeningen. In sommige van de verduisterde kamers draaien vrouwen spoelen en plastic in elkaar om haarclips te maken. Het is bescheiden werk, maar het helpt ze om de kost te verdienen.

"Ik kan wat ik wil voor mezelf kopen", zegt de 33-jarige Ranjana Vishwakarma lachend. "Ik kan een sari voor mezelf kopen! Of ik kan iets kopen dat mijn kind nodig heeft - een boek of iets voor school, zoals een potlood of gum. Ik hoef niet langer voor alles van mijn man afhankelijk te zijn."

Haar zoon zit stilletjes in de eenpersoonskamer die ze delen naast een keuken te studeren. Ze leeft al 10 jaar op deze manier, maar gelooft dat hij een betere toekomst zal hebben dan zij.

"Hij krijgt zijn opleiding in de stad, dus hij zal er iets van maken," zegt ze, "zoek een baan en ga vooruit in het leven."

Haar buurman Vishal Dubey komt uit dezelfde Noord-Indiase deelstaat Uttar Pradesh. Hij werkt als verkoper voor een internetbedrijf met zware dagen van 12 uur en lang woon-werkverkeer. Maar hij kan zijn vader, die een riksja bestuurt, helpen en de medische rekeningen van zijn moeder betalen. Onlangs schreef hij zich in om een huis te kopen, waarvoor hij in termijnen zal betalen.

Dit zijn 'kleine dromen' die hij kan vervullen, maar hij droomt ook groot. "Ik hoop dat ik zoveel kan verdienen dat ik mensen in mijn geboorteplaats kan helpen", zegt hij. "Ik wil dat mijn dorp rijk wordt, zodat de mensen van mijn dorp geen migranten hoeven te worden en naar de stad moeten verhuizen. Ze zouden niet de strijd moeten aangaan waarmee ik te maken heb."

Maar dat is misschien een droom die niet past bij de realiteit van India. Naar schatting zullen tegen het midden van de eeuw minstens 800 miljoen Indiërs in stedelijke centra wonen, wat meer dan de helft van de bevolking zou zijn.

Hoe India erin slaagt gelijke tred te houden met de hoop - en wanhoop - van de mensen, zal grotendeels worden bepaald in de krioelende steden van het land.