Er zijn teveel gevallen om op te noemen en te beschrijven waarbij er overdreven veel agressie en geweld door de Zonen van Hermandad worden gebruikt. Toch is het structureel benoemen van gevallen zeer belangrijk. Alle gevallen van brute overtreding van burgerrechten dienen gerapporteerd en besproken te worden. Er dient altijd een diepgaand onderzoek te komen en het resultaat van het onderzoek dient ook gepubliceerd te worden. Recent zijn zeker twee gevallen geweest waarbij door de politie handelingen zijn gepleegd die op geen enkele manier goed gepraat kunnen worden.

De manier en de wijze waarop een vader van een baby, die met letsels was opgehaald van een crèche, door de politie is behandeld is onacceptabel voor een geciviliseerde samenleving. Tot nu toe houdt de leiding van het korps zijn kaken stijf. Een officiële verklaring van de leiding van het KPS waarom de politie zo agressief tegen de vader van het kind tekeer is gegaan is uitgebleven. Ook na een publieke verklaring van de vader wat er allemaal zich heeft afgespeeld op die dag, is de afdeling Publiciteit van het korps muisstil.

Zo eenvoudig en makkelijk is het om dit soort zaken waarbij rechten van burgers grof  geschonden worden door agenten te verzwijgen. En als de zaak niet verzwegen kan worden dan zijn de meest favoriete woorden in de afgegeven of nog af te geven verklaringen “de zaak is nog in onderzoek".

Een tweede geval is dat van de mishandeling van arrestanten in de gevangenis. Zo bruut dat een paar van de arrestanten gehospitaliseerd moesten worden. Het meest ongeloofwaardige van dit geval is dat er aangegeven wordt dat niemand van die actie wat afwist. De leiding van KPS ook niet? Als zulke acties gewoon uit de lucht komen vallen, waarbij arrestanten zo worden mishandeld dan mag wel geconcludeerd  worden dat delen van het korps goed verziekt zijn.

Zijn wij vergeten dat een arrestant na mishandeling in Nickerie het leven liet?  Jammer dat bij dit laatste geval de verantwoordelijke agent alléén ontlast is van zijn werkzaamheden. Hij zal na een tijdje rust  hoogstwaarschijnlijk weer ingezet worden.

De vraag die de samenleving bezighoudt is of zulke acties niet bewust worden ondernomen om de samenleving angst aan te jagen. Vooral met betrekking tot  de geplande protestacties. De oproep van de minister van Justitie en Politie om elke vorm van politiegeweld te melden lijkt wel een noodkreet te zijn. Het lijkt alsof de minister zelf inziet dat zijn beleid goed gefaald is. Immers, hoeveel gevallen zijn niet gerapporteerd van agenten die van burgers stelen, bij reguliere werkzaamheden burgers afpersen en die voor wat smeergeld zaken helemaal verdraaien.

Is de minister wel op de hoogte van de griezelige verklaringen van burgers op social media? Weet de minister wel wat er in het land gebeurt? Is hij wel op de hoogte van hoe onveilig  burgers zich voelen? Is hij op de hoogte dat het veiligheidsgevoel totaal weggeëbd is in de samenleving? Weet hij niet waarom Chinese ondernemers een BAVP training volgen? Dit is toch een duidelijke teken dat het veiligheidsbeleid gefaald is.

Leest de minister de mediaberichten niet om de weten hoeveel agenten betrokken zijn in drugscriminaliteit, berovingen en dies meer. Of vraagt en krijgt hij die informatie niet van KPS?

In plaats van goed beleid te maken koopt de minister van Justitie en Politie  traangas en andere attributen om op het volk te schieten. Hoe zal het volk nog vertrouwen hebben in de instituten die haar juist moeten beschermen? Er moet natuurlijk ook expliciet vermeld worden dat een groot deel van de leden van het korps zijn werk eerlijk en oprecht uitvoert. Dit ook met de minimale voorzieningen en middelen. Echter kunnen de vele uitspatting niet genegeerd worden.

Onwettig politiegeweld moet niet worden onderschat. Het heeft eerder tot doden geleid. In elk geval moet het zowel voor de regering, als voor KPS duidelijk zijn dat zij een verplichting op zich hebben om het recht op leven te respecteren en te beschermen. Niet alleen dat, ook het recht op vrijheid, veiligheid en op een gelijke bescherming door de wet, moeten door de autoriteiten in bescherming worden genomen. Internationale mensenrechtenorganisaties, waaronder Amnesty, zijn vrij duidelijk wat dat betreft.