SLM van Tjon Tjon naar Sabaku…what’s in a name

De National carrier van Suriname, de SLM, de Surinaamse Luchtvaartmaatschappij, heeft een bewogen geschiedenis.
Voor ik verder ga lijkt het mij dienstig een omschrijving te geven van het begrip national carrier.
Volgens de definitie van de The Free Dictionary is een national carrier of vlaggendrager:
Onlangs heeft de SLM een nieuw vliegtuig gehuurd, een Boeing B737-800, dat op 4 januari jl. in bijzijn van president Santokhi door verschillende geestelijken onder de naam Sabaku, ten doop werd gehouden. De president, gesecondeerd door de minister van Transport, Communicatie en Toerisme Albert Jubithana, heeft daarbij benadrukt dat er alles aan gedaan zal worden om de 'national carrier' in leven te houden. Sabaku zal bestemmingen in de regio bevliegen.  
Ga maar na: Op 2 november 1975 voerde de SLM haar eerste trans-Atlantische vlucht uit, in een van KLM gehuurde DC8-63 (registratie: PH-DEM). Het toestel werd in de eigen bedrijfskleuren gespoten en 25 november gedoopt, naar de datum van de aanstaande Surinaamse onafhankelijkheid later die maand. Voor de regionale lijndiensten werd een Boeing 737-200 gehuurd, gedoopt Tjon Tjon. Ook werd er nog een DC8-55CF aangeschaft van de KLM (PH-DCW), gedoopt Sabaku.


Bij de inzegening van het voor de SLM nieuw vliegtuig, heeft de president erop gewezen dat Suriname een van de weinige landen in het Caribisch gebied is die over eigen luchttransport voor personen beschikt. Er liggen genoeg kansen voor de SLM en het land om hier zoveel mogelijk voordeel uit te halen, liet hij optekenen.
Dat klinkt allemaal heel positief, maar gezien de ervaringen uit het recente verleden, toch wel te optimistisch en zelfs overenthousiast. De vraag is gerechtvaardigd of Suriname niet weer een te grote broek heeft aangetrokken. Dat andere landen in het Caribisch gebied niet over een eigen luchtvaartmaatschappij beschikken, moet een reden hebben.
Kijken we, ter illustratie, even naar Costa Rica, bijvoorbeeld, een land in het Caribisch gebied met een bevolking van 5,154 miljoen (2021) inwoners en een goed ontwikkelde toeristenindustrie, dan blijkt dat het geen eigen luchtvaartmaatschappij heeft. Er is ook iets anders dat het land niet heeft en Suriname met een bevolking van 612.985 (2021) wel, ondanks de veel betere sociaaleconomische ontwikkeling, maar daar ga ik hier aan voorbij.

Even terug naar namen en naamgeving. In de vliegerij wordt veel met IATA-afkortingen gewerkt; wel zo makkelijk. Enkele voorbeelden: AMS voor Amsterdam, LA voor Los Angeles,
MIA voor Miami, GEO voor Georgetown, CUR voor Curaçao/Willemstad, en nu komt het PBM voor Paramaribo. Je zou eerder PMB verwachten, maar niks hoor, PBM; alsof de stad Paraborima heet! Waar is de logica?
En over logica gesproken, de juiste opeenvolging van oorzaak en gevolg van wat in dit land wordt gezegd, geschreven en gedaan ontgaat mij, maar dat zal wel aan mij liggen.
Ik laat het daarom hierbij en sluit met de opmerking dat u best mag vergeten wat hier staat, als u maar onthoudt wat er niet staat.

BTW (=by the way) als u meer wil weten over de geschiedenis van de SLM, ga dan naar  
https://nl.wikipedia.org/wiki/Surinaamse_Luchtvaart_Maatschappij

George Orie