Hoewel het wereldkampioenschap voetbal (WK) nog in volle gang is in Qatar, kunnen we voorzichtig het één en ander overpeinzen. Het gastland heeft op organisatorisch vlak getoond dat bij wijze van spreken zelfs het onmogelijke, mogelijk wordt zolang je er genoeg moeite voor doet. Die instelling kan voor iedereen op elk aspect van het leven als motivatie gebruikt worden. Meer nog kunnen sporters hieruit de kracht putten om steeds hun grenzen te verleggen en zo geleidelijk aan hun doel bereiken. Voor sportorganisaties is het ook ontzettend belangrijk om grensverleggend dan wel innovatief, te plannen en werken. In dit kader zou het aantrekken van professionele voetballers geplaatst moeten worden. Het zou een gedegen lange termijn plan moeten zijn met als uiteindelijk doel: plaatsing voor het WK.

Echter is er gepoogd om op ad hoc basis onmiddellijke groei te bewerkstelligen, met als uitgangspunt: minimale investering met maximale winst. Deze aanpak was van meet af aan gedoemd te mislukken, hetgeen ook gebeurd is. Hoewel het plan om beroepsvoetballers in te zetten op zich, heel goed kan zijn voor een land, hebben we gezien dat het door een verkeerde aanpak op een fiasco is uitgelopen. De SVB moet terug naar de tekentafel om dit plan beter uit te werken en vooral bereid zijn om te investeren, zodat het uiteindelijke doel -plaatsing voor het WK- op de lange termijn gerealiseerd kan worden. 

 

Qatar 2022 heeft ook wat zaken opgeleverd die door landen in ontwikkeling meegenomen kunnen worden. Vooral gezien de uitbreiding van het aantal deelnemers vanaf de volgende editie, is het belangrijk dat landen die de ambitie hebben om ooit deel te nemen aan dit mondiale toernooi, lering trekken uit de manier waarop nieuwkomers of landen die na een lange afwezigheid, deelname hebben gerealiseerd. Als een klein land zich steeds spiegelt aan grote voetballanden, kan dat ontmoedigend werken, want de omstandigheden hier te lande zijn in vergelijking met landen die al jaren meedoen, op het moment, verre van ideaal. De bedragen die door de routiniers geïnvesteerd worden om het team klaar te stomen, zijn bedragen waar kleine landen als Suriname alleen maar van kunnen dromen. Voor een realistische vergelijking moeten we dus te rade gaan bij landen die minder te spenderen hebben en het toch hebben gepresteerd om zich te plaatsen.

Op het sportieve vlak valt er ook heel wat te leren uit Qatar 2022. Vele 'grote' spelers moesten veel eerder dan verwacht het veld ruimen, omdat ze werden verslagen door spelers die tot dan, onbekend waren. Die onbekende voetballers hebben laten zien dat een wedstrijd niet beslist wordt door hetgeen gezegd of neergepend wordt, maar door hetgeen gedaan of nagelaten wordt op de grasmat. Natuurlijk is het niet verkeerd om verwachtingen te hebben, maar die mogen niet neergezet worden als te zijn gezaghebbend, want in dat geval zouden landen die minder te investeren hebben aan marketing, steeds in het nadeel zijn. Sporters moeten er dus voor waken dat ze zich in een hoek laten drukken door hetgeen over hen gezegd wordt in de aanloop naar een krachtmeting. In Qatar is duidelijk bewezen dat een sporter ongeacht de tegenstander, steeds moet uitgaan van de eigen kracht. De underdog moet vaak niet alleen strijden tegen de tegenstander, maar vaak ook tegen de wedstrijdleiding, de pers en het publiek. Als je teveel gefocust bent op 'grootse' daden van jouw tegenstander, ben je als sporter op een bepaald moment, zonder dat je er bewust van bent, ook aan het strijden tegen jezelf.

Qatar 2022 moet ook voor de beroepsvoetballers die gerechtigd zijn om voor Natio uit te komen, een wakeup-call zijn. Het geboorteland van de meeste van hen, heeft een overvloed aan beroepsvoetballers, verstrooid over Europa. De kans om voor Oranje uit te komen als doorsnee beroepsvoetballer, is daarom vele malen kleiner dan de kans om voor Natio uit te komen. Deze spelers moeten dus de afweging maken: blijf ik hopen op Oranje terwijl de jaren verstrijken, of grijp ik de kans aan om vanuit niets een competitief elftal te maken dat gericht ernaar toe werkt om op het volgende WK te zijn? Door te kiezen voor Natio kan je over 4 jaren misschien hetzelfde ervaren als de spelers van Saoedi-Arabië, Japan, Marokko of specifieker Gonçalo Ramos. Deze Ramos was voorafgaand aan deze eindronde een 'nobody' in de voetbalwereld. In slechts 1 wedstrijd heeft hij de ogen van de wereld op zich weten te vestigen en ook al zou hij verder geen beslissende rol spelen voor Portugal, zal de komende dagen duidelijk worden wat de 90 minuten van dinsdag 6 december 2022 in Qatar, deze Ramos hebben opgeleverd. Ik hoop dat de voetballers in casu goede nota nemen van deze ontwikkeling en op basis daarvan een gedegen ontwikkelingsplan voor zichzelf uitstippelen.

Mireille Hoepel