Als het om klimaatbijdrage gaat, wil Chan niet onder doen voor de groten der aarde. Hij wil als president van één van de groenste landen op deze planeet én als Caricom-voorzitter, schitteren op het wereldforum. In eigen land is de kalverliefde allang vervlogen. Maar hij heeft de wereld wel wat te vertellen. Er moet worden betaald aan Suriname voor het vullen van de longen van de aarde met zuurstof. Daarom zijn beide ministers die de munt moeten bewaken met hem mee. En als het om het land van de farao gaat, moet Mellisa ook mee. In het kader van bezuinigingen hoeft er voor haar gelukkig geen eigen suite te worden gehuurd.

Chan had liever een paar dagen kunnen wachten, voordat hij de ontslagbrief van de hoofdinspecteurs Sergio Gentle en Raoul Hellings had getekend. Niet zo strategisch om de twee stonfutu's van de politiebond te ontslaan en het land te verlaten. Per ommegaande komt de Surinaamse Politie Bond in beweging en zal vandaag tijdens de algemene ledenvergadering zijn gal spugen. Voorzitter Poetini Atompai waarschuwt op zijn Facebookpagina dat "u uw borsten mag natmaken". Want het gaat niet rustig aan toe gaan, zoals hij gewild had. 

Intussen blijft de nationale munt, de SRD, maar devalueren, want de Centrale Bank van Suriname loopt aan de leiband van het IMF. De mensen in Washington hadden al voorspeld dat de koers op SRD 30 voor de US-dollar wordt gestabiliseerd. En daarom wordt er niets gedaan om de SRD te verdedigen, integendeel worden de banken en verzekeraars rijker gemaakt met hoge rentes van de door het IMF gedicteerde open markt operaties. Burgers krijgen een paar munten voor hun termijndeposito's, terwijl de banken en verzekeraars miljoenen binnenhalen en die weer omzetten in valuta. Ondanks alle kritiek gaat dit beleid vrolijk verder. De Nationale Assemblee neemt niemand meer serieus, want ondanks alle geschreeuw worden er geen daden gesteld om de regering te dwingen om het noodlijdende volk uit de blubber te halen, terwijl de regen weer met bakken uit de hemel valt.

Klimaatconferentie is zeker belangrijk, maar de vele crises in eigen land hebben de hoogste prioriteit. Drie maanden geleden heeft de herdershond die de staatskas bewaakte, zijn ontslag ingediend. Hem werd gevraagd om tot eind september aan te blijven, opdat aan een waardige opvolger de sleutel van de kluis kon worden overgedragen. Maar het schijnt dat niemand goed genoeg bevonden wordt voor de post en dat de juiste mensen deze beker liever aan zich voorbij willen laten gaan.

Chan kan maar geen geschikte minister vinden voor deze cruciale post. En dat, terwijl de koers op hol geslagen is en financiën alle aandacht moet krijgen. De minister die het juist zo druk heeft met Wereldzaken en vele clusters moet leiden en frequent uitlandig is, is de waarnemer op Financiën. Hij moet twee zware ministeries trekken. Zijn vervanger is natuurlijk ook hard nodig op de Klimaatconferentie en is dus ook in het land van de piramiden. Waarom lukt het niet om een goede minister te vinden op dit departement? Is er wel een geheime profielschets waarin staat dat de belangrijkste eigenschap van de minister moet zijn om uit te voeren wat de president wil? Alleen dan is het te begrijpen waarom een deskundige niet zal kiezen voor de twijfelachtige eer om aan boord te gaan van een zinkend schip.

Nita Ramcharan