Hoezo?

Kent u dat gevoel? Het gevoel dat iets u maar niet loslaat, maar juist blijft achtervolgen? Dat is precies het gevoel dat ik heb na het stemadvies van de oud president. De oproep misschien goed bedoeld, doet mijn maag draaien, oren klagen, ogen tranen en mijn wenkbrauwen fronsen! Hoezo? Roept hij een lijdend volk op de leider van de crisis te (blijven) ondersteunen? Ja Hoezo? Roept iemand die op de hoogte is van de situatie in het land, die in zijn betoog zelf heeft laten doorschemeren dat er onherstelbare fouten zijn gemaakt, op tot ondersteuning van het desastreuze beleid? Vanwaar de(ze) oproep? wanneer duidelijk is dat Suriname door een (zeer) moeilijke tijd gaat en de problemen in onze economie gigantisch zijn? Hoe kun je iemand ondersteunen die mede ertoe heeft bijgedragen dat wij (bijna) verzinken? Dat het leven tot overleven is geworden? Hoezo? adviseer je iemand naar de arts te gaan wetende dat er geen genezing mogelijk is?

Dat iemand (ineens) op een dergelijke gedachtegang komt en dat nog openlijk durft te verkondigen, is buitengewoon verbijsterend of niet? Een mogelijke verklaring voor de oproep is dat de ex president niet is begrepen en in de steek gelaten is. Wij begrijpen de huidige president (allang) niet meer, wij begrijpen het beleid niet, wij begrijpen niet wat er gebeurt door gebrekkige communicatie en transparantie! Wij voelen ons ook in de steek gelaten door een vader die aan zijn kinderen beloofd had het 'kruis' lichter te (zullen) maken en hen een betere toekomst te bieden. De oproep klinkt als een verwarrende droom waar iemand heel snel van wakker schrikt en eigenlijk gehoopt had deze nooit gehad te hebben. Hoezo? Dan schiet het 'antwoord' mij te binnen: Stuivertje verwisselen! Ik hoor de oude(re) generatie vaak zeggen dat er niet meer gespeeld wordt, maar in Suriname spelen wij al heel lang (42 jaar) een spel(letje) dat ons telkens van de wal in de sloot doet terechtkomen.

De politiek heeft dit land al jaren in de greep en ligt voor een groot deel aan de basis van vele problemen. Echter lijkt het er niet op alsof wij een punt hebben bereikt waar velen zich realiseren dat er iets fundamenteels verkeerd is, dat het tijd is voor een ander spel en andere spelers. Spelers die de regels niet alleen kennen, maar ook bereid zijn de principes van wet en recht te respecteren! Het is verwerpelijk dat wij op deze wijze het spel spelen, slechts om de politieke opponent onschadelijk te maken? Het wordt tijd dat wij dat spel zodanig spelen dat die liefde voor Suriname welke op vele podia gepredikt wordt, eindelijk een keer waarheid wordt! Dat de strategie die bij het 'spelen' gehanteerd wordt, duidelijk laat zien welke richting wij opgaan. Alleen spelen is fijn, maar samen is nog altijd leuker. Wanneer wij bij de eerstvolgende verkiezingen naar de stembus gaan, is het belangrijk te beseffen dat dit spel ons land tot nog toe niet ten goede is gekomen, laten wij zodanig 'verwisselen' en samenspelen, dat er een verschil merkbaar is! Het moet beter gaan met Suriname!