Eerste Britse kabinet zonder blanke in topfuncties

De nieuwe Britse premier Liz Truss heeft een kabinet gekozen waar voor het eerst een blanke niet een van de vier belangrijkste ministersposten van het land zal bekleden. Truss benoemde Kwasi Kwarteng - wiens ouders in de jaren zestig uit Ghana kwamen - als de eerste zwarte minister van Financiën van Groot-Brittannië, terwijl James Cleverly de eerste zwarte minister van Buitenlandse Zaken is.

Cleverly, wiens moeder uit Sierra Leone komt en wiens vader blank is, heeft in het verleden gesproken over gepest worden als kind van een gemengd ras en heeft gezegd dat de partij meer moet doen om zwarte kiezers aan te trekken.

Suella Braverman, wier ouders zes decennia geleden vanuit Kenia en Mauritius naar Groot-Brittannië kwamen, volgt Priti Patel op als de tweede minister van Binnenlandse Zaken van etnische minderheden, waar ze verantwoordelijk zal zijn voor politie en immigratie.

De groeiende diversiteit is mede te danken aan het streven van de Conservatieve Partij in de afgelopen jaren om een ​​meer gevarieerde set kandidaten voor het parlement voor te dragen.

Britse regeringen bestonden tot enkele decennia geleden voornamelijk uit blanke mannen. Het duurde tot 2002 voordat Groot-Brittannië zijn eerste minister van etnische minderheden aanstelde toen Paul Boateng werd benoemd tot hoofdsecretaris van het ministerie van Financiën.

Rishi Sunak, wiens ouders uit India kwamen, was de voorganger van Kwarteng in de financiële functie en de runner-up van Truss in de leiderschapscontext.

"De politiek heeft het tempo bepaald. We behandelen het nu als normaal, deze diversiteit", zegt Sunder Katwala, directeur van de onpartijdige denktank British Future, die zich richt op migratie en identiteit. "Het tempo van verandering is buitengewoon."

De hogere rangen van het bedrijfsleven, de rechterlijke macht, het ambtenarenapparaat en het leger zijn echter nog overwegend blank. En ondanks de diversiteitscampagne van de partij is slechts een kwart van de conservatieve parlementsleden vrouw en 6% heeft een minderheidsachtergrond.

Track record
Desalniettemin hebben de conservatieven het beste trackrecord van politieke primeurs onder de belangrijkste politieke partijen, waaronder de benoeming van de eerste joodse premier in Benjamin Disraeli in 1868. Dit ondanks het feit dat kiezers van etnische minderheden veel meer geneigd zijn de Labour-partij van de oppositie te steunen. De regerende partij heeft te maken gehad met beschuldigingen van racisme, vrouwenhaat en islamofobie.

Voormalig premier Boris Johnson verontschuldigde zich in 2019 voor het beschrijven van moslimvrouwen die boerka's droegen als brievenbussen.

De conservatieven hebben alle drie de vrouwelijke premiers van Groot-Brittannië gekozen, Margaret Thatcher, Theresa May en nu Truss. De eerste wetgever van Aziatische afkomst, Mancherjee Bhownaggree in 1895, kwam ook uit de conservatieven.

Johnson stelde het jongste en meest etnisch diverse kabinet in de geschiedenis samen toen hij in 2019 premier koos. Tot zijn drie ministers van Financiën behoorden twee mannen van Zuid-Aziatische afkomst en één van Koerdische achtergrond.

De veranderingen volgden op een jarenlange inspanning van voormalig leider en premier David Cameron. Toen hij het roer in 2005 overnam, had de partij slechts twee leden van de etnische minderheid in het parlement van 196. Hij wilde ervoor zorgen dat zijn partij meer leek op het moderne Groot-Brittannië dat het hoopte te leiden.

Het jaar daarop introduceerde Cameron een prioriteitenlijst van vrouwelijke en minderheidskandidaten die moesten worden geselecteerd, velen voor veilige zetels in het Lagerhuis. Truss profiteerde van deze duw.

"Een belangrijk onderdeel van het verzekeren van de kracht en veerkracht van elke groep, inclusief een politieke partij, is het vermijden dat iedereen op dezelfde manier denkt en handelt - het vermijden van groepsdenken", zei James Arbuthnot, een lid van de partijraadscommissie voor kandidaten, toen Cameron de wijzigingen introduceerde.

Maar Kwarteng heeft het belang van zijn etniciteit gebagatelliseerd. Hij heeft gezegd dat hij, hoewel hij in de jaren tachtig opgroeide met racistische beledigingen, zichzelf niet ziet als een symbool van iemand anders dan zijn kiezers in Spelthorne, dat grenst aan de zuidwestelijke buitenwijken van Londen.

"Ik denk eigenlijk dat het niet zo'n groot probleem is", zei hij nadat hij was aangesteld als de eerste zwarte conservatieve minister op de frontbank. "Ik denk dat als je eenmaal het punt hebt gemaakt, ik denk niet dat het iets is dat zo vaak naar voren komt."