Nu er geen bepalingen meer bestaan over de zetelverdeling, moet De Nationale Assemblee uiteindelijk beslissen over een nieuwe wettelijke regeling hierover. Muntslag-Essed zegt dat de volgende vraagstukken belangrijk zijn:

- Welk kiesstelsel is het best aanvaardbaar in Suriname? Moeten we het stelsel van evenredige vertegenwoordiging per district handhaven of moeten we een gemengd stelsel hebben met aspecten van het meerderheidsstelsel?
- Hoeveel zetels dienen er te zijn? Moet 51 worden gehandhaafd of moet dit aantal wijzigen?
- Moet het districtenstelsel worden gehandhaafd of dient er strikt one man one vote landelijk te worden ingevoerd?
- Dient de districtenindeling herzien te worden?
- Moeten districts- en ressortraadsleden worden gehandhaafd of gewijzigd?
- Moeten er additionele voorwaarden worden gekoppeld om gekozen te kunnen worden als Assembleelid, zoals een minimale middelbare scholing?

Voor bepaalde wijzigingen, zoals bijvoorbeeld wijziging van het evenredigheidsstelsel per district, is het vereist dat de grondwet eveneens gewijzigd dient te worden. Pas als er ook sprake is van een grondwetswijziging zal dus een ingrijpende wijziging van het kiesstelsel mogelijk zijn. Indien het parlement nog niet gereed is om over te gaan tot herziening van de grondwet, is het volgens de advocaat het meest voor de hand liggend dat op dit moment een zetelverdeling plaatsvindt dat een weerspiegeling is van de wil van het volk. Bijvoorbeeld als in Paramaribo en Wanica ongeveer 67% van het volk woonachtig is, dienen ook circa 67% van het aantal zetels aan deze districten te worden toebedeeld. Het aantal zetels dient te worden toebedeeld aan de districten mede op basis van de inwoners. Zo zal er dan sprake zijn van daadwerkelijke evenredigheid waarbij de soevereine wil van het volk tot uitdrukking wordt gebracht, want nu niet het geval is, zoals het CHof heeft geoordeeld.