Ik weet wat het betekent om in blijde verwachting te zijn. Ik weet wat het betekent om tijdens de zwangerschap gezonde angst te hebben en je af te vragen of alles wel goed komt. Ik weet wat het betekent dat die gezonde angst wordt omgezet in een pure nachtmerrie. Om te horen dat de zorg voor bepaalde aandoeningen hier niet gegarandeerd is. Ik weet wat het betekent om te horen dat er niets meer gedaan kan worden voor jouw kind en jouw wereld in elkaar stort. Dat alles zwart wordt en het lijkt alsof de wereld stil staat en het donker je op slikt.

Angst tijdens de zwangerschap is normaal, maar dan wordt er gesproken van gezonde angst. Heel ellendig is het en angstaanjagend wanneer daaraan wordt toegevoegd de angst voor een mogelijkheid dat jouw kind geen hulp zal kunnen krijgen als die het nodig heeft. Besef dat elke zwangere vrouw en elke ouder met een pasgeboren kind, een peuter een kleuter, ziek en gezond, nu leeft met een onbeschrijfbare angst. Biddende en hopende dat hun kind niet ziek wordt of dat de gezondheidssituatie van hun kind verergerd. Dat je als zwangere vrouw en als ouders geen zekerheid hebt. Dat jij als huidige of toekomstige ouder weet dat er een mogelijkheid bestaat van een moment waarop jij niets voor jou kind zou kunnen doen of kunnen betekenen. Het is een ware nachtmerrie. En ja we moeten positief blijven en positief belijden, maar we moeten ook realistisch zijn.  Als je zelf nooit in de situatie terecht bent gekomen of er nu niet in zit dan lijkt het een ver van jouw bed show. Maar onthoud dan dat ziekte niet te koop is en dat niemand erom vraagt. Onthoud dan dat niemand de toekomst kan voorspellen en je morgen aan de andere kant van de tafel kan zitten.

Hoe belachelijk is het niet dat regeringsleiders van zo een groot land, met zo een kleine bevolking dit niet hebben kunnen voorkomen? Dat ze de situatie hebben genegeerd en dat het hierop moest neerkomen? Het is niet de eerste keer. Er is vaker geroepen en er zijn genoeg signalen gegeven. Zijn we als volk na elke verkiezingsdag zo onbelangrijk en onzichtbaar dat onze gezondheid en die van onze kinderen opgeofferd kan worden? Zijn we als volk na elke verkiezingsdag zo onzichtbaar dat ons huilen en smeken niet wordt gehoord? Roepen dat de jeugd van vandaag de toekomst van morgen is en regeringsleiders hebben die er niet eens voorzorg kunnen dragen dat onze kinderen lang genoeg kunnen leven om jeugd genoemd te kunnen worden. Wat roepen we dan eigenlijk? Voor wie is die toekomst dan? Wie wordt dan de jeugd? Zullen we wel over een morgen kunnen praten en hoe zal die morgen eruitzien?

#wearehere #onzekinderen #onzevrouwen #streidefustrei #Gadodewifesiman

Phylicia Ooiberg