Het geloof in de overheid maakt ons kapot
23 Jul 2022, 08:48
foto


We mogen, indien we eerlijk en objectief kijken naar de afgelopen 44 jaar, constateren dat Suriname met regelmaat in een terugkerende situatie van straatprotesten belandt, die ALTIJD overheidsgerelateerd zijn. Men gaat altijd de straat op omdat uiteindelijk de overheid de mensen daartoe dwingt, ongeacht welke regering ook aan de macht zit of heeft gezeten. Men gaat niet op straat omdat de burgers onderling met elkaar overhoop zitten. En indien de burgers met elkaar overhoop zitten, komt het uiteindelijk door uitlatingen van bepaalde politici die aangeven dat er een bepaalde groep is in de samenleving die voor onrust zorgt.

Wat dan ook heel verbazingwekkend is, is dat men ook toch weer steeds alle heil en oplossingen bij dezelfde overheid, als systeem, blijft zoeken, ondanks die steeds de oorzaak is van alle ellende. We blijven keer op keer kiezen voor een bepaalde formule, die ervoor zorgt dat mensen die onbetrouwbaar en/of onkundig zijn, machtsposities toegewezen krijgen.

Men blijft dan steeds zeggen: “we moeten de juiste mensen kiezen”. Maar zouden we na pakweg 45 jaar, niet al de juiste mensen hebben gekozen? Zouden we na pakweg 45 jaar niet al door moeten hebben dat we met een structureel probleem te kampen hebben, dat veel dieper ligt dan eenvoudigweg ‘de juiste mensen kiezen?”

We zijn gehypnotiseerd om te denken dat het systeem van overheid één of ander potentieel redmiddel is, omdat de mensen die daar zitting nemen vanzelfsprekend tot één of ander superras behoren, wiens mate van intelligentie en ethiek veel hoger ligt dan dat van de rest van de gemeenschap.

Maar de overheid is een organisatie bestaande uit gewone mensen die net als elk ander, met dagelijkse persoonlijke problemen te kampen hebben. En nog sterker, deze groep mensen hebben steeds getoond en tonen steeds weer, dat ze niet over het geestelijk vermogen beschikken om verleidingen te kunnen weerstaan. Vandaar dat we tot heden steeds geconfronteerd worden met corruptieve en andere onethische praktijken van deze zogenaamde ‘supermensen’.

Maar wat zegt het van ons geloof in het systeem van overheid als samenleving? Heeft deze jarenlange overtuiging ervoor gezorgd dat we tot nu vooruit zijn gegaan als burgers of juist steeds meer achteruit? Wat zegt het over ons dat we steeds geldverspillende machtswellustigen en zwakgeestigen bemensen in dit systeem?

Deze nieuwe organisatie zou een gesegmenteerde organisatie moeten zijn, die enkel en alleen uit deskundigen zou mogen bestaan die specifiek zijn aangewezen om projectmatig hun vaardigheden in te zetten. En het resultaat van het project zou dan beoordelen of deze deskundigen daadwerkelijk een volgend project mogen realiseren of niet. Op deze projecten en aangewezen deskundigen kan de gemeenschap dan stemmen, maar alleen nadat de gemeenschap goed is ingelicht over de details van het project qua voordelen, kosten, effecten, gevolgen en duurzaamheid.

De betaalwijze zou in de vorm van een verzekeringsstructuur kunnen plaatsvinden die anytime door de mensen uit de gemeenschap stopgezet kan worden. En indien men niet vooraf wilt betalen, kan men altijd nog op het moment van gebruik bijdragen. De bestaande financiële instellingen zouden vooraf al kunnen inkomen, en dan achteraf hun gelden kunnen innen. 

Suriname zou dan niet steeds vijf jaar aan een kleine groep mensen (die pretenderen deskundigen van allerlei aard te zijn) gebonden zijn, waarbij ze voor alles en iedereen op het grondgebied verantwoordelijk worden gesteld. Surinamers zouden dan niet vooraf verplicht hoeven te betalen voor een belofte, waarvan we al uit ervaring weten dat die zelden of nooit word nagekomen. Ook zou de hiërarchische machtsverhouding, die ervoor zorgt dat de machthebbers ideeën en zaken kunnen opleggen aan de rest van de samenleving, wegvallen zoals bijvoorbeeld: recht van politici op grote stukken grond. Het succes van het project bepaalt hun aanblijven.

Natuurlijk liggen om dit voorstel veel meer zaken heen die spelen en factoren die bij komen kijken, maar als we tenminste als Surinamers af willen zijn van dit structureel patroon van steeds op straat moeten gaan, zouden we tenminste serieus over dit soort zaken kunnen nadenken en verbeteren waar nodig. Of… we blijven doorgaan in dit systeem en plannen gewoon in dat we als samenleving om de drie jaar op straat gaan. Alleen een nieuwe mindset kan zorgen voor een nieuwe situatie.

R. Knoppel
Advertenties

Monday 06 May
Sunday 05 May
Saturday 04 May
Friday 03 May