In Suriname worden er verschillende takken van sport beoefend. Sommige erg serieus en georganiseerd, terwijl andere meer een recreatief karakter hebben. Een redelijk aantal Surinamers doet aan sport of heeft dat in het verleden gedaan. Er is dus enig sportbewustzijn hier te lande. Gezien het geringe aantal inwoners, is het noodzakelijk dat er meer gedaan word om de betrokkenheid van de inwoners te vergroten. Het veel gehoorde zorgpunt c.q. argument van menig Surinamer over sport is, dat je niet van sport kan leven. Dit argument is in Suriname nog valide, omdat er inderdaad geen structuren zijn die ervoor moeten zorgen dat er hier met een gerust hart aan beroepssport kan worden gedaan. En toch is de omschakeling naar beroepssport de oplossing voor veel problemen bij vooral teamsport.

Het is gebleken dat Surinaamse teams het vaak genoeg afleggen tegen buitenlandse teams. Vooropgesteld kan worden dat dit niet het gevolg is van een gebrek aan talent of inspanning van betrokken sporters. Het zou kunnen liggen aan de begeleiding van de sporters, maar zeker ook aan de trainingsuren die gemaakt worden. Van amateurs kan niet dezelfde inspanning worden verwacht als van beroepssporters. Vaak genoeg is sport niet de belangrijkste bezigheid van onze sporters. Enkelen verrichten urenlang fysiek werk en zelfs onder barre omstandigheden, waardoor ze haast geen energie over hebben om ook nog vol te gaan op de training. Aangezien broodwinning prioriteit geniet en een combinatie met trainen teveel vergt van het lichaam, haken deze vaak getalenteerde sporters af in de sport. Hierdoor gaat er veel talent verloren.

Het is dus zaak dat beroepssport hier word geïntroduceerd, zodat sporters zich volledig kunnen richten op de beoefening van de sport en tegelijkertijd daarmee brood op de plank zetten. Een ander voordeel is ook dat ze meer trainingsuren kunnen maken en zich zo meer kunnen bekwamen in hun sport. Er kunnen ook vaker wedstrijden worden afgewerkt, waardoor bij internationale meetmomenten het probleem zich niet meer zal voordoen dat ze niet in staat zijn om in beperkte tijd, meerdere wedstrijden af te werken, zonder dat die aan kwaliteit inboeten. Doordat het niveau bij de clubs omhoog zal gaan, zullen de resultaten bij internationale meetmomenten ook beter worden, indien de best presterende sporters worden geselecteerd. Bedrijven zullen dan eerder geneigd zijn om te sponsoren. Dit biedt op zich niet alleen mogelijkheden voor clubs, maar ook voor individuele sporters.

Introductie van beroepssport door de verschillende bonden, zal tot gevolg hebben dat ze moeten dingen naar de gunst van de supporters, waardoor er attracties gekoppeld kunnen worden aan wedstrijdbezoek. Zo kan de sportbeleving naar een hoger niveau getild worden en zullen sporters gemotiveerd zijn om onder aansporing van het publiek, hun beste beentje voor te zetten. De betrokkenheid van de directe omgeving van sporters zal ook toenemen, waardoor de drang om te presteren groter zal worden. Ook het gegeven dat deelname aan toernooien onder de paraplu van de Concacaf, in de nabije toekomst uitsluitend mogelijk zal zijn voor profclubs, vereist de invoering van een profcompetitie bij de voetbalbond. Maar ook andere bonden kunnen met inachtneming van de bovengenoemde argumenten, liever vandaag dan morgen over gaan tot profcompetities.

Mireille Hoepel