Met de sneeuwwitte vleugels scheert Sabaku onbevreesd door weer en wind over het noordelijke deel van Suriname. Bij het krieken van de dag begint Sabaku al met de speurtocht, terwijl Tjon Tjon op een tak dichtbij de trens probeert de vermoeidheid van de vorige dag te overwinnen. Sabaku is aan het inspecteren waar er gronden vrij zijn, want 100.000 mensen zoeken naar een stuk grond. Straks blijft er niks over voor politici, die als Surinamer zichzelf, hun familie - tot in de vierde graad - vrienden, schatjes en sponsors eerst willen zegenen, met wat collectief Surinaams bezit is. Ook al verdienen ze genoeg om zelf een stukje terrein te kunnen kopen, hun blinde nietsontziende hebzucht overwint steeds weer het doel om het volk - aan wie zij het te danken hebben dat zij vandaag zitten aan het stuur - uit het moeras te trekken.

Het volk, dat steeds verder wegzinkt in de blubber, wordt door Sabaku als hub gebruikt om zijn behoefte te doen tijdens de speurtocht. De jackpot in Paramaribo Noord rinkelt, nadat op diverse plekken vrij grond is gevonden. Een paar honderd stukken terrein valt te verdelen op Sabaku Village. Er volgt een snel en informeel politiek overleg binnen de coalitie. ABOP speelt het slim. Een groot deel van de koek wordt in beslag genomen door geel-zwart. Maar om ervoor te zorgen dat andere partners niet boos worden en roet in het eten kunnen gooien, zijn ook terreinen aan hen gegeven om in te vullen. 

Op Sabaku Village is gewoon grof huis gehouden. Politici mochten namen invullen van familieleden en vrienden. Assembleeleden hebben zich zelfs meer dan één terrein toegeëigend. Broers, dochters, zonen, sponsors, vrienden uit alle delen van het land zijn bedacht. Mensen die in Nickerie, Sipaliwini, Brokopondo, Wanica, Saramacca, Para, Commewijne, Marowijne en Paramaribo wonen, zijn geregeld. Ook mensen die al heel wat terreinen hebben, konden hun hebzucht niet in bedwang houden. Alsof het volk er niet achter komt, wie achter de tientallen stichtingen zit die terreinen 'in de schoot geworpen' hebben gekregen.

Deze kwestie speelt al enkele maanden. Nog steeds beweert president Chan Santokhi dat hij geen lijst met namen heeft over Sabaku Village. En dat, terwijl de helft van het land al op de hoogte is van de namen op de beruchte lijsten. Geloofwaardigheid in een aantal uitspraken van het staatshoofd maakt dezer dagen bokkensprongen. Intussen blijft Asis Gajadien, coalitiefractieleider, roepen dat hij transparantie wil en zelfs rechtsingang zoekt om de regering naar het gerecht te slepen. Om naar de rechter te gaan, moet hij wel kunnen aantonen waar de regering strafrechtelijk de mist is ingegaan. Asis kan liever naar KKF en GLIS gaan - als hij dat al niet heeft gedaan - om aan te tonen hoe onethisch er is gehandeld, ook door zijn eigen partijtoppers en collega's in het hoogste orgaan van de Staat. De vp heeft gezegd dat Assembleeleden ook Surinamers zijn en dus ook in aanmerking mogen komen voor een stuk grond. Straks zal het volk ook horen dat de president en de vp ook Surinamers zijn en dus ook in aanmerking mogen komen voor een stuk grond.

Terwijl Sabaku en zijn maatjes twee jaar bezig zijn met zichzelf te zegenen, werkt Tjon Tjon keihard om dagelijks aan eten te komen. Tjon Tjon heeft na zoveel beloftes van politici al die jaren geleerd dat je liever je eigen vis moet vangen. Politici leren maar niet dat macht kort duurt, zeker als hebzucht de hersenen vertroebelt. Het is pure volksverlakkerij om doodleuk te zeggen dat "vanaf nu zullen wij eerst aan het volk denken". Eerst bewust zichzelf verrijken en het volk een worst voorhouden. Was dat het volk beloofd toen gevraagd werd om op deze politici te stemmen? De volledige slogan is het volk onthouden W'o set' en fu un srefi.

Als de president het inderdaad onethisch vindt dat mensen die een stuk terrein kunnen kopen onterecht in aanmerking daarvoor zijn gekomen, moet de zaak worden teruggedraaid. President, zegt u nu het is genoeg en slaat u met de vuist op tafel? Daden voor het o zo cliché 'lands- en volksbelang' zullen u geloofwaardig maken. Terugdraaien van foute zaken, zullen u geloofwaardig maken. Tot dan is het alleen zand in de ogen van het volk strooien. De grove fouten blijven zich maar opstapelen, terwijl het leven van alle dag steeds erger wordt. Intussen werkt karma, de wet van oorzaak en gevolg van de handelingen van de regeerders, onverbiddelijk. Wan dey fu Sabaku, wan dey fu Tjon Tjon. De dag van Tjon Tjon breekt hoe dan ook aan wanneer de stemhokjes weer open zullen gaan, en alleen het rode potlood zal spreken. Tjon Tjon draagt zijn leed kranig en wacht geduldig zijn tijd af. Zeg niet dat Sabaku niet is gewaarschuwd...

Nita Ramcharan