Russische terugtocht laat spoor van dode burgers

Er lagen zaterdag nog steeds dode burgers verspreid over de straten van de Oekraïense plattelandsstad Bucha, drie dagen nadat het binnenvallende Russische leger zich had teruggetrokken van zijn mislukte opmars naar Kiev vanuit het zuidoosten. De geur van explosieven hing nog steeds in de koude, vochtige lucht, vermengd met de stank van de dood.

De 66-jarige Vasily, die geen achternaam gaf, keek naar de overblijfselen van meer dan een dozijn burgers die verspreid lagen langs de weg voor zijn huis. Zijn gezicht was misvormd van verdriet.

Bewoners zeiden dat ze waren gedood door de Russische troepen tijdens hun bezetting van een maand.

Links van Vasily lag een man tegen een grasberm naast zijn fiets, met een bleek gezicht en ingevallen ogen. Een ander lag midden op de weg, een paar meter van zijn voordeur. Vasily zei dat het de peetvader van zijn zoon was, een vriend voor het leven.

Bucha's nog niet begraven doden droegen geen uniform. Het waren burgers met fietsen, hun stijve handen houden nog steeds tassen met boodschappen vast. Sommigen waren duidelijk al dagen, zo niet weken dood.

Voor het grootste deel waren ze heel en het was onduidelijk of ze waren gedood door granaatscherven, een ontploffing of een kogel - maar bij één ontbrak de bovenkant van zijn hoofd.

"De klootzakken!" zei Vasily, huilend van woede in een dikke jas en wollen muts. "Het spijt me. De tank achter me was aan het schieten. Honden!"

"We zaten twee weken in de kelder. Er was eten, maar geen licht, geen verwarming om op te warmen. "We zetten het water op kaarsen om het op te warmen... We sliepen met vilten laarzen aan."

Open graf
Lokale functionarissen gaven Reuters-verslaggevers toegang tot het gebied en een politieagent leidde de weg door straten die nu worden gepatrouilleerd door Oekraïense tanks naar de weg waar de lichamen lagen. Het was niet duidelijk waarom ze nog niet begraven waren.

Verschillende straten waren bezaaid met de verminkte wrakken van uitgebrande Russische tanks en gepantserde voertuigen. Niet-ontplofte raketten lagen op de weg en op één plek stak een niet-ontplofte mortiergranaat uit het asfalt.

Een colonne Oekraïense tanks patrouilleerde met blauwe en gele nationale vlaggen. Een inwoner die de beproeving had overleefd, omhelsde een soldaat en sprak de militaire strijdkreet uit: "Glorie aan Oekraïne, glorie aan de helden!"

Mariya Zhelezova (74) werkte als schoonmaakster in een vliegtuigfabriek. Haar slechte gezondheid verhinderde haar te vertrekken voordat de Russen kwamen. Terwijl ze met haar 50-jarige dochter Iryna wandelde, herinnerde ze zich in tranen de confrontaties met de dood.

"De eerste keer ging ik de kamer uit en een kogel brak het glas, het raam en kwam vast te zitten in het dressoir," zei ze. "De tweede keer kwam er gebroken glas bijna in mijn been. De derde keer liep ik en ik wist niet dat hij met een geweer stond en de kogels gingen vlak langs me heen. Toen ik thuiskwam, kon ik niet praten."

Ze deed een witte stoffen armband af waarvan ze zei dat de bewoners moesten dragen.

"We willen niet dat ze terugkomen", zei ze. "Ik had vandaag een droom - dat ze vertrokken en niet meer terugkwamen."