Zou het ons anders vergaan met een vrouw aan het roer? Als Rusland niet opgescheept was met Poetin, weet ik heel zeker dat we nog in vredestijd zaten. Vrouwen weten immers precies wanneer er gevochten moet worden en vooral waarover. Deze gedachte borrelde in mij op tijdens een lezing afgelopen week in verband met de Internationale Dag van de Vrouw met als thema: vrouwen in de politiek. Een tot op het bot versleten onderwerp waarvan de uitkomst elk jaar weer wordt herhaald. De inleiders waren gelukkig nog onversleten tantes. Jennifer van Dijk-Silos de eigenwijze doorgewinterde jurist die in haar kortstondig politiek leven haar critici de keel liefst eigenhandig kon doorsnijden. Man of vrouw. De andere inleider was niemand anders dan Henna Guicherit, de bekende gender guru die na elke gender-ongelijke slide niets anders kon dan zuchten van wanhoop. En dat al meer dan twintig jaren.

Even ter opfrissing: het zijn de vrouwen die in de campagne als werkpaarden en propagandisten worden gebruikt. Maar van de champagne bij verkiezingswinst moeten ze ver af blijven. Genderevenwicht in politiek leiderschap is nog ver te zoeken en dus een gruwel voor onze democratie. Bovendien ligt solidariteit van de mannen, het thema van dit jaar trouwens, niet zo gauw voor het oprapen. Daar kon Jennifer aardig van meepraten en vooral ervaren tijdens haar ministerschap. Of solidariteit van de president of ontsla me maar! De wanhoop van Henna probeerde ik die avond hoopvol weg te drinken met een snelle blik naar de Global Gender Gap Report 2021. In tegenstelling tot andere wereldrankings doen wij het beslist niet onaardig. Op de lijst van 156 landen staan wij op no 51, ver boven landen als China, Polen, Peru, Japan en Oekraine en 20 plaatsen beneden Nederland.

Dwars door het grillige mannenlabyrint blijf ik toch hoopvol elke campagne voor vrouwelijk leiderschap in de politiek ondersteunen. Het kan toch geen toeval zijn dat Nieuw Zeeland, Taiwan en Duitsland die glansrijk het coronavirus hebben doorstaan, alle drie worden c.q. werden geleid door een vrouw? Ik schaam me dan dood om in dezelfde adem de namen te noemen van Donald Trump, Xi JinPing en Jair Bolsonaro. Maar dat betekent dat vrouwen als Jenny Simons, Krishna Mathoera en Patricia Etnel eerst de voorzittershamer van hun partij moeten pakken. Al vermoed ik dat bij Patricia de pret er een beetje van af is. Mocht dit onverhoopt een illusie blijven, is dat natuurlijk geen vrijbrief aan de (mannelijke) president om maar te rotzooien.