Ik heb de recensie van Carlo Jadnanansing in Starnieuws van 20 maart 2022 met belangstelling gelezen en ben het in grote lijnen met hem eens. Toch voel ik mij geroepen enkele kanttekeningen te plaatsen. Ik ken het werk van Ellen de Vries niet en beperk mij daarom slechts tot hetgeen Pater Toon over de Binnenlandse Oorlog heeft geschreven. 

Voor mij is het belangrijkste punt dat ik volledig sta achter de opvatting van Pater Toon, dat de Binnenlandse Oorlog volkomen zinloos is geweest en Suriname alleen maar ellende heeft bezorgd.

Brunswijk heeft tijdens zijn strijd nooit gesteld dat hij ervoor vocht om de democratie terug te brengen. Maar dit blijkt ook uit zijn houding, nadat voor de eerste keer na de coup een nieuwe Grondwet is aangenomen in 1987 en de regering Shankar-Arron is aangetreden begin 1988.

Pater Toon zegt terecht dat Brunswijk, als het hem om democratie ging de wapens had moeten neerleggen, de nieuwe regering moest feliciteren en zijn diensten moest aanbieden bij de wederopbouw van ons land. Maar in plaats van dit te doen is hij doorgegaan met de zinloze Binnenlandse Oorlog waarin talrijke onschuldige slachtoffers zijn gevallen. Door zo te handelen heeft Brunswijk Bouterse in de kaart gespeeld. Bouterse kon hierdoor zijn positie versterken als militaire machthebber in dienst van de democratisch gekozen regering en kon daardoor Brunswijk als terrorist bestempelen. Dit heeft geduurd tot 1992, in welk jaar het Lelydorp Akkoord is getekend.

Pater Toon heeft ons op vele momenten verrijkt en gesterkt, onder andere omdat hij er tijdens de 8 december herdenkingen niet bang voor was om openlijk te praten over de schendingen van de mensenrechten. Hierbij moet ook bedacht worden dat de Tukajana groep, die gelieerd was aan het Nationaal Leger (Bouterse), de opdracht had gekregen om Pater Toon in Albina te vermoorden. De persoon die deze opdracht kreeg vertelde dat aan de pater, maar voerde deze niet uit.

De onvoorwaardelijke behoefte om de waarheid bekend te maken, ondanks het besef van een mogelijke levensberoving,, maakt Pater Toon tot een zeer uitzonderlijk mens die waarheidsvinding stelt boven het eigen leven of eigenbelang en ook nog om dit alles te doen zonder veroordelingen en slechts om feiten aan het licht te brengen.