Vrije meningsuiting vs belediging

In de nasleep van personen die zijn gearresteerd voor belediging van de president is er een discussie losgebarsten over vrije meningsuiting. Sommigen zijn van mening dat het verbod op belediging van het staatshoofd uit ons Wetboek van Strafrecht geschrapt moet worden omdat het de beleving van het vrije woord, althans de vrije meningsuiting in de weg staat. Men praat zelfs over een muilkorfwet die de autoriteiten de gelegenheid geeft om kritische burgers te pesten of monddood te maken. Maar is dat wel zo ? Of is het gewoon stemmingmakerij ? Laten wij heel nuchter en met argumenten onderbouwd de materie aan een nadere beschouwing onderwerpen.

Als mens hebben wij enkele fundamentele rechten. Bijvoorbeeld het recht op vrijheid, het recht op privacy, het recht op onderwijs en het recht op een vrije mening. Deze universele rechten zijn in 1948 in een document vervat en uitgeroepen door de Verenigde Naties. Niemand mag zomaar aan deze rechten komen, maar het is goed om te beseffen dat alles grenzen heeft. Hoewel je bijvoorbeeld het recht hebt om te gaan en staan waar je wilt, kan je niet zomaar op een blauwe maandag besluiten om het huis van jouw buurman binnen te wandelen en vervolgens op zijn bed te gaan liggen. Want daarmee schendt je het recht op privacy van jouw buurman. Simpel uitgelegd: jouw rechten eindigen waar de rechten van een ander beginnen. Absolute vrijheid bestaat dus niet. Alles is relatief en dat geldt ook voor onze universele rechten. Ze moeten altijd in de juiste context geplaatst en bekeken worden. Anders zou ik morgenochtend ook kunnen besluiten dat ik op de stoel van president Santokhi wil gaan zitten. Maar zullen de beveiligers bij het kabinet mij toelaten? Absoluut niet!
Betekent het dat die beveiligers mij beperken in mijn recht om mij vrijelijk te verplaatsen? Helemaal niet. Het is een terechte beperking die te maken heeft met de veiligheid van de president.

Overigens is belediging in het algemeen bij wet verboden. Of het nou om de president, een gewone burger of een ambtenaar gaat. Alleen wordt belediging van het staatshoofd als een misdrijf gezien terwijl de andere vormen van belediging hooguit een overtreding opleveren. Kennelijk omdat de president als symbool van de natie een bijzondere plek inneemt en daarom als zodanig beschermd dient te worden.

Er zijn tal van burgers en vooraanstaande figuren die dagelijks kritiek leveren op de beleidsmakers zonder dat zij ooit worden opgepakt door de autoriteiten. Zo heeft de bekende programmamaker Limbo jarenlang kritiek geleverd op het beleid van regering Venetiaan en thans is hij weer op de Surinaamse radio te horen. Maar Limbo is nooit opgepakt. DNA lid Edward Belfort heeft zijn eigen programma op de televisie waarin hij de huidige regering wekelijks flink van langs geeft, evenals Sammy Doerga en Man van de Straat. De cartoonist Richenel Piemoe maakt elke week grappige tekeningen waarmee hij actuele zaken belicht. Daarnaast zijn er columnisten van diverse media die met hun columns zaken vlijmscherp analyseren en de regering het vuur na aan de schenen leggen. Dit zijn slechts enkele voorbeelden van personen die regelmatig kritiek leveren maar nooit worden gearresteerd door de politie. Wat is dan het verschil met Sribano Pique en Raoul Abdoelrahman? Het verschil is dat die twee laatsten bij het leveren van hun kritiek strafbare handelingen hebben gepleegd (belediging, bedreiging, vulgaire taal).


Irwin Maatrijk (kritische burger)