Reactie op onverbindend verklaren Kiesregeling

Advocaat Serena Muntslag-Essed heeft een verzoekschrift ingediend bij het Constitutioneel Hof om de Kiesregeling onverbindend te verklaren. Intussen heeft het hof bevolen dat het verzoekschrift aangepast dient te worden, zodat het kan voldoen aan de wettelijke vereisten voor behandeling.

Jammer dat geen enkele jurist vanuit een andere invalshoek een reactie op deze actie van Serena Muntslag-Essed heeft gegeven. Ik heb wel enkele vragen die de juristen dienen te beantwoorden. Wat zijn de gevolgen voor het onverbindend verklaren van de huidige Kiesregeling voor DNA, volksvertegenwoordigers en regeringen vanaf 1987 tot heden? Is DNA bij een mogelijk onverbindend verklaren van de Kiesregeling verplicht om een andere Kiesregeling aan te nemen? Wat zal er dan gebeuren als de eventueel gewijzigde Kiesregeling wordt weggestemd in DNA? Bij welke verkiezingen zal een eventuele nieuwe Kiesregeling in werking moeten treden?

Het niet doordenken van eventuele gevolgen kan leiden tot lastige politiek-bestuurlijke situaties in het land, want voor mij is het duidelijk dat politici zich laten leiden door politieke machtsdrang. Wat politici vergeten is dat voor wijziging een twee derde meerderheid in DNA is vereist. De ABOP, BEP & NDP (samen 27 zetels), zijn juist de partijen die in 2020 voordeel hebben gehad aan het huidige kiesstelsel. Wanneer deze partijen een eventuele wijziging zullen wegstemmen, zal het mij niet verwonderen dat ze voor het gerecht zullen worden gesleept door politiek machtsdronken juristen, vanwege hun stemgedrag. Ik heb de afgelopen jaren geleerd en ervaren dat door machtsdrang politici de realiteit uit het oog verliezen. Voorbeelden hiervan zijn de politici van PING, VVD en SDU die zich winnaars waanden, terwijl de wetenschappelijke peilingen ander uitwezen.


Het nationale ontwikkelingsbeleid is voor het overgrote deel altijd geconcentreerd rondom Paramaribo en Wanica, waardoor vooral de districten Sipaliwini, Brokopondo, Marowijne en Coronie het moeten ontgelden. Alleen het laatste regeringsjaar krijgen deze districten aandacht, omdat de stedelingen hun stemvee nodig hebben voor behoud/uitbreiding/herwinnen van hun politieke macht. Hierdoor is het dagelijkse leven in deze districten zeer zwaar. In Sipaliwini kost een 28 lbs gasbom SRD 400, een puntbrood SRD 10 en een zak consumptierijst van 25 kg SRD 1000. Mensen ontvluchten daarom deze districten om zich het meest te vestigen in Paramaribo en Wanica, waardoor het aantal inwoners steeds toeneemt. Het is overduidelijk een gevolg van het verwerpelijke politiek beleid de afgelopen decennia naar de verre districten en jarenlange miskenning van bepaalde etnische groepen als volwaardige landgenoten. Het uitgeven van woon- en leefgebieden van Tribalen en Inheemsen in concessies aan stedelingen, is het ultieme miskenningsbewijs.

Momenteel zien wij een duidelijke verandering van het ontwikkelingsbeleid richting het binnenland vanwege o.a. het feit dat de huidige vicepresident en DNA-voorzitter daar afkomstig zijn. Ze maken zich sterk om de jarenlange ontwikkelingsachterstanden weg te werken, waarbij ze bepaalde zaken zelf met hun persoonlijke middelen realiseren. Dit maakt dat de lokale mensen zijn gaan realiseren dat alleen jouw eigen mensen instaat zijn te zorgen voor duurzame ontwikkeling, waardoor stedelijke politieke partijen zo goed als zeker geen voet aan de grond kunnen krijgen.
Het streven van diverse politici naar een gewijzigde Kiesregeling is voor mij in de huidige DNA-constellatie een wishful thinking!

R. Ravenberg, Ph.D
rub_rav@yahoo.com