Het ministerie geeft aan dat er in 2020 - waarschijnlijk als een bijeffect van de Covid-19-pandemierestricties - er 414 gevallen waren en in tegenstelling tot eerder, iets meer vrouwen dan mannen. In Suriname moeten er naar schatting 5200 personen met hiv leven. Deze mensen komen uit alle lagen van de samenleving. 40 van elke 100 personen die in Suriname met hiv leven, weten nog niet van zichzelf dat ze geïnfecteerd zijn. In het Caribisch gebied is dit getal gemiddeld 20 per 100. Over de wereld is deze gap van personen die hun hiv-status nog niet kennen gemiddeld 16 per 100. Daarom de aanmoediging: ‘ Sab i Libi, Tek a Test!’

In Suriname kan men zich gratis kan laten testen op hiv, bij de Dermatologische Dienst, de Malaria TropClinic op Geyersvlijt, de RGD test sites van Flora, Latour, Lelydorp, La Vigilantia en Wonoredjo. Bij St. Lobi kan dat tegen een vergoeding. Eenieder ouder dan 16 jaar kan op deze test sites terecht en het testresultaat is binnen een uur bekend. Het aanvragen van een test kan ook via de huisarts. Deze test wordt door de ziektekostenverzekering vergoed.

Volksgezondheid geeft aan dat alhoewel in Suriname de groep mensen die hun status kent slechts 60% betreft, van elke 100 personen met hiv die zich voor behandeling gemeld hebben, 83 succesvol op antiretrovirale medicatie (hiv-remmers) ingesteld worden. Verder is het zo dat bij 87 van elke 100 op hiv-remmers ingestelde personen, de virale lading onder de detectie grens (ODG) te krijgen is oftewel ODG bereikt bij dagelijks trouw inname van hiv-remmers.

Mensen met hiv die ODG zijn, voorkomen dat ze voortijdig aan complicaties van hiv overlijden en kunnen zo heel goed jarenlang verder leven en werken. Er zijn meerdere personen in Suriname die nu al langer dan 15 jaren met succes behandeld worden. Het ministerie stelt dat jammer genoeg 1 op de 4 personen die start met remmers, dat na het eerste jaar niet goed volhoudt. Het moment dat een persoon zijn remmers niet meer elke dag volgens schema inneemt zal het virus weer detecteerbaar worden, zodoende weer schadelijk zijn voor de drager en ook makkelijker overdraagbaar zijn op anderen tijdens seks zonder condoom.

 

Over 2020 heeft het hiv-programma kunnen constateren dat belangrijke aantallen personen die met hiv leven vaker waren wegbleven van hun afspraak bij hun arts en of hun medicatie niet of laat bij de apotheek hadden opgehaald. Inmiddels is het programma gestart om na te trekken waar de ‘vermisten’ nu zijn om hen waar mogelijk weer in zorg te krijgen.

Mensen die met hiv leven kunnen kwetsbaarder zijn voor de gevolgen van een Covid-19-infectie. Zij kunnen zich het best tegen Covid-19 beschermen door goed ingesteld te blijven op hun medicatie, zich te laten vaccineren tegen Covid-19 en de MoHanA maatregelen in acht te nemen. Een booster vaccinatie prik wordt ten zeerste aanbevolen om de afweer tegen Covid-19 op peil te houden.Onder het derde Duurzaam Ontwikkelingsdoel (Sustainable Development Goal/ SDG 3) van de Verenigde Naties: ‘Goede gezondheid en welzijn’ wordt m.b.t. hiv, gestreefd naar het beëindigen van de aidsepidemie niet later dan het jaar 2030.

Over de hele wereld zijn er meer dan 37 miljoen personen die met hiv leven, waarvan 10 miljoen nog niet op medicatie ingesteld zijn. In 2020 waren er nog 1,5 miljoen nieuwe infecties en 680.000 personen die aan de gevolgen van aids zijn komen te overlijden. Personen die niet van een hiv-positieve status op de hoogte zijn, zullen zich pas in een late fase van de ziekte, de fase van AIDS, melden voor hulp en behandeling.

Taboe, stigma en discriminatie rond hiv maken dat personen zich niet voor hiv-behandeling melden en of hun hiv-behandeling onderbreken. Binnen samenlevingen zijn er groepen die vanwege bv hun seksuele geaardheid, gender of niet gedocumenteerde status, een groter risico lopen gemarginaliseerd te raken en daardoor minder toegang tot de beschikbare gezondheidszorg te hebben. Erbovenop legt de Covid-19 pandemie die nu al 20 maanden duurt, de toegang tot hiv-preventie, zorg en behandeling onder druk.

Het thema van de WAD 2021 luidt: End inequalities. End AIDS/Beëindig ongelijke toegang tot zorg en behandeling. Beëindig AIDS. De slogan ‘No one is safe until everyone is safe’ is ook van toepassing op de hiv-epidemie. Dit is een strategisch principe voor de strijd tegen hiv/aids in de komende 5 jaren en is door de wereld, waaronder ook Suriname bekrachtigd tijdens een hiv-topontmoeting van de Verenigde Naties van juni eerder dit jaar.

Suriname heeft in de afgelopen twintig jaren voor hiv-preventie, zorg en behandeling bepaalde voorzieningen gecreëerd om deze diensten beschikbaar te houden voor alle groepen in de samenleving. De huidige financiële beperkingen binnen de overheidshuishouding vormen een uitdaging om de door de overheid gefinancierde voorzieningen (condooms voor sleutelgroepen, hivtestmogelijkheden, hiv-remmers) steeds tijdig te financieren.

Volksgezondheid benadrukt dat voor de toekomst echter universele toegang tot gezondheidszorg een leidend beginsel blijft om ook in Suriname beëindiging van aids als gezondheidszorgprobleem te kunnen verwezenlijken voor het jaar 2030.