Suriname/de regering wil door grootschalige exporten op korte termijn deviezen verdienen, zodat wij ook gauw een positieve handelsbalans kunnen krijgen. Onze natuurlijke hulpbronnen blijken steeds weer de grote deviezenverdieners te zijn. Met rondhout kunnen we veel meer verdienen wanneer in ons land deze tot meerdere eindproducten verwerkt zou kunnen worden. En dat zou heel snel kunnen gebeuren misschien zelfs vóór de verdiensten uit olie en gas.

Onze ondernemers zouden op kleine schaal ook gauw daarmee kunnen starten, maar de afzet wordt er niet makkelijk op, terwijl onze buitenlandse afnemers de verwerkingsindustrie van rondhout wel hier zouden kunnen beginnen en zelfs op grote schaal. Enkelen van hen doen in eigen land al aan de verwerking van dit rondhout tot halffabrikaten en of eindproducten wat zij eigenlijk in ons land zouden kunnen doen. Het wordt zeker voordelig voor hen als hun clientèle zich niet ver van Suriname bevindt.

Waarom spelen onze ondernemers in de houtsector niet daarop in om partnerschappen af te sluiten of middels aandelen deel te nemen in zo een bedrijf? Waarom wordt er door de regering met onze private sector geen strategie bedacht om zulks gauw gestalte te laten krijgen, omdat we schreeuwen om meer productie en werkgelegenheid. Vooral productie voor de export. Het wordt een uitgesproken kans die we moeten benutten als bepaalde afnemers van ons rondhout daadwerkelijk deze na verwerking hier te lande doen en die van hieruit kunnen exporteren naar afnemers die niet ver van Suriname liggen.

De voordelen voor deze buitenlandse afnemers/investeerders die zich hier als gigant van eindproducten hout komen vestigen zijn: geen verschepingen meer naar de verre verwerkingsunits, lagere transportkosten voor export door de afname in onze regio en landen die niet ver liggen van Suriname, de kans om modernere en efficiëntere machines aan te schaffen, de thans gunstige lonen in ons land, meer keuze en mogelijk voordelige aankoop rondhout omdat zij zich hier hebben gevestigd en beter als zij zelfs over een houtconcessie beschikken. Maar de voordelen voor ons land zijn ook legio. Veel meer werkgelegenheid, nieuwe kennis en knowhow op verwerkingsgebied, meer belastingen, meer deviezeninkomsten, de spin-off, Suriname wordt ook op een andere manier een houtexporterend land met A-kwaliteit geschaafd hout, triplex, meubels, pakketten voor de huisbouw, enzovoort.

De export moet wel van dien aard zijn dat de huidige verdieners van ons hout zoals concessiehouders, zagerijen, houttransporteurs, exporteurs e.a. geen terugval hebben in hun inkomsten. M.a.w. de totale volume aan geoogst rondhout moet hier verwerkt kunnen worden.

Minister Walden kan alvast een schot voor de boeg nemen door met de ambassadeur van de Dominicaanse Republiek de afspraak voor houtverwerking sneller te laten oppakken, denkende aan de A-kwaliteit houtproducten die Bruynzeel in het verleden naar de eilanden in de regio exporteerde. Nogmaals bij deze is het van belang dat de huidige houtoogstvolume behouden blijft zodat niemand in deze sector klaagt over minder inkomsten. De export van rondhout kan dan ook afgebouwd worden.

Een snelle haalbaarheidsstudie zou kunnen uitwijzen wat de mogelijkheden daadwerkelijk zijn. Voorts moet de overheid in deze ook faciliterend (de juiste concessievolumes en voorwaarden vaststellen) en regulerend optreden, hierbij meenemend de herbebossing en het voorkomen dat de houtkap in bepaalde gebieden het predicaat ontbossing krijgt. We hebben dan weer een diversificatie van onze economie, nu met houtproducten.

Just an idea.