Zoals Dr. Hans Breeveld terecht in herinnering brengt, was in 2018 het einde van de Surinaamse zeevisserij aan de horizon, in de gestalte van zes varende visfabrieken. Vanochtend is het einde van de Surinaamse zeevisserij aan de horizon, in de gestalte van 2.250 vreemde vissersvaartuigen.

De geheime details over de corruptie, intimidatie, internationale druk en het witwas element zoals die in 2018 langs kwamen, zijn vooralsnog buiten het publiek domein gebleven. Helaas is ook de persoonlijke moed, het nationalisme en de heldhaftigheid waarmee met gevaar voor eigen leven, reputatie en dreiging van de enige middelen van bestaan waarmee individuen strijd geleverd hebben, onderbelicht gebleven.
Net zoals de discussie rond het gedogen of legaliseren van illegale visserij als nationale ambitie van ons buurland.

Sommige van de beste vakjuristen voorzien de huidige regering van advies. De werking van het verdragenrecht is hen intiem bekend. Evenals een president die in de vormende jaren van zijn politieke carrière, het ministerie van Justitie en Politie bestuurd heeft, beleid aldaar geïnternationaliseerd heeft en aan het hoofd heeft gestaan van internationale wetshandhaving.
Het is daarom onvoorstelbaar, dat zo weinig waarheid en juridisch realisme doorschemert over het onderwerp van illegale Guyanese visserij.

Als een van de vijftien leden van de Caricom, zijn wij gehouden aan de Most favored nations clause vervat in artikel 8 van het Caricom verdrag.
Behoudens de bepalingen in dit Verdrag verleent elke lidstaat met betrekking tot door dit Verdrag omvatte rechten aan een andere lidstaat geen behandeling die minder gunstig is dan die welke wordt verleend aan:
(a) een derde lidstaat; of
(b) derde staten.

Het accommoderen van illegale Guyanese visserij op de wijze als omschreven, opent de deur naar ieder van de lidstaten van de Caricom, aanspraak te maken op dezelfde behandeling, toegang en accommodatie.
Aan de orde is dus niet slechts de toegang van 150 Guyanese vissersvaartuigen, maar van 2.250 Caribische vissersvaartuigen.

De Guyanese overheid, die een handhavingspartner zou moeten zijn in tegengaan van illegale visserij, roept met regelmaat op tot deelname aan visserij in Surinaamse maritieme zones, op bijzonder korte termijn. Dit wekt de indruk dat de Guyanese regering iets weet, wat de Surinaamse regering, haar volk niet vertelt.

De visserijsector heeft waardering voor de wijze, waarop de minister van Landbouw Veeteelt en Visserij tot nu toe, de wetgeving en nalevering ervan, benadrukt als het uitgangspunt van het bevoegd gezag.
Volgens artikel 103 Grondwet, dienen alle internationale overeenkomsten door de Nationale Assemblee goedgekeurd te worden. Echter, artikel 104 Grondwet bepaalt, kort gezegd, dat indien niet binnen dertig dagen na toezending van de overeenkomst aan de Nationale Assemblée, zij geacht wordt stilzwijgend te hebben ingestemd.

Het is tijd voor zowel de regering als De Nationale Assemblee, om de inhoud van de in augustus 2021 ondertekende overeenkomsten bekend te maken aan het Surinaams publiek, zodat de visserijsector, tenminste bekend kan worden, met de bewoording, van hun reeds ondertekend, nationaal doodvonnis.

Mr. A.C.A. (Antoon) Karg