Column: Diana Pokie en het ministerie

Het blijft een vlek op het blazoen van de huidige regering dat Diana Pokie vroegtijdig moest afhaken als minister van Grondbeleid en Bosbeheer. Niet slechts het aftreden, maar vooral de grote waas van onduidelijkheid en geheimzinnigheid over het waarom van haar aftreden wekt onbegrip. Ministers worden niet voor hun leven benoemd, maar na een decennia waarbij het er veel van had dat ministers werden ‘gereshuffled’ – lees opgeofferd - om falend- of wanbeleid te camoufleren, dacht het Surinaamse volk dat het nu welletjes was.
Op plaatsen waar belangen groot zijn is loyaliteit een schaarse eigenschap. Ik blijf het zeggen - en gelukkig velen met mij - dat het toch beter was geweest dat dit ministerie nooit tot stand was gekomen en gewoon deel was gebleven van het ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen (NH). Maar dit is een van de gevolgen van het zwichten voor kortzichtigheid en chantage door een president of liever gezegd een presidentskandidaat; Een politiek gedrocht, terwijl wij het aantal ministeries zouden moeten afbouwen. Aangezien dit ministerie nog als zelfstandig ministerie bestaat kunnen wij hopen dat de nieuwe minister ter harte neemt dat wat in artikel 41 van de Grondwet staat nl. dat de natuurlijke rijkdommen en hulpbronnen eigendom zijn van de natie en dienen te worden ingezet in de economische, sociale en culturele ontwikkeling. Not just for some, but for everyone. Zou dit niet de nieuwe naam voor het ministerie moeten zijn, zolang deze nog niet is geherincorporeerd in het ministerie van NH?Hans Breeveld