Dit is trouwens niet de allereerste keer en het behoeft geen betoog dat het algemeen bekend is dat Chinezen Suriname binnenkomen om het land vervolgens als doorvoerhaven te gebruiken om elders heen te gaan. Ook spelen hierbij informele geldelijke middelen als beloningsstructuren de boventoon; kort gezegd corruptie. In de media wordt hierover gespeculeerd als te zijn mensenhandel of enig strafbaar feit. Vast is komen te staan dat met dit voorval er wederom sprake is van onbehoorlijk bestuur van Suriname of althans het ontbreken van een gedegen integraal beleid van de overheid. Het zwijgen van de Surinaamse autoriteiten en het ontbreken van genoegzame uitleg maken de situatie van kwaad tot erger.

Ik, als burger, zou aan de minister van Justitie, Bibis of het OM willen vragen wat het beleid is van de overheid voor een vreemdeling die het land binnenkomt. Zijn er geen immigratieregels? Is het slechts voorgehouden aan een bepaalde groep buitenlanders het voorrecht te hebben om de geldende regels van een uitzonderlijke toestand (de huidige Covid-19 pandemie) te omzeilen? Zo ja, waarom?

En nu wil ik het daarover hebben: transparantie van overheidswege ten aanzien van openbaar bestuur in geval de burger vragen heeft. Wat kan de burger doen? Indien er beleidsplannen van enig bestuursorgaan bestaan, is het geen gunst maar het recht van de burger om te weten wat de overheid doet of wat er gaande is omtrent een bepaalde situatie. De burger moet toegang en inzage kunnen hebben in het handelen van de overheid en kunnen deelnemen aan de democratische overheidsbesluitvorming, zulks in het kader van transparantie. Dit kan bewerkstelligd worden door de Wet Openbaarheid van Bestuur (WOB), daar overheidsinformatie altijd openbaar en transparant moet zijn behoudens enkele uitzonderingen. Het bestuursorgaan draagt er zo veel mogelijk zorg voor dat de informatie die het overeenkomstig deze wet verstrekt, actueel, nauwkeurig en vergelijkbaar is en dient binnen een redelijk termijn antwoord te geven op de vraag van de burger.

Na een klein onderzoek over het bestaan van deze wet in Suriname, is helaas gebleken dat deze wet nog niet bestaat. Verder is gebleken dat er wel degelijk een behoefte bestaat onder het volk waaronder journalisten, politici, advocaten (t.b.v. hun cliënten) over diverse vraagstukken in het bijzonder mijnbouw- en grondbeleid. Eenieder kan een verzoek om informatie neergelegd in documenten over een bestuurlijke aangelegenheid richten tot een bestuursorgaan of een onder verantwoordelijkheid van een bestuursorgaan werkzame instelling, dienst of bedrijf. De verzoeker vermeldt bij zijn verzoek de bestuurlijke aangelegenheid of het daarop betrekking hebbend document, waarover hij informatie wenst te ontvangen en de verzoeker behoeft bij zijn verzoek geen belang te hebben.

Ook voor transparantie van overheidsbeleid is genoemde wet bedoeld: "Een bestuursorgaan verstrekt bij de uitvoering van zijn taak, onverminderd het elders bij wet bepaalde, informatie overeenkomstig deze wet en gaat daarbij uit van het algemeen belang van openbaarheid van informatie".

Wij zien dat de WOB in twee richtingen werkt, namelijk dat de burger wordt geïnformeerd over een bepaalde aangelegenheid die hij van belang vindt, maar tegelijkertijd is het beleid ook een richtsnoer waaraan de burger zich aan dient te houden doordat het beleid hem bekend is. Indien het beleid in de Haïtiaanse kwestie bekend zou zijn, zou dit tot minder ruis geleid hebben. Alle betrokkenen, maar ook niet betrokkenen zouden weten wat de regels zijn. Dat zou kunnen leiden tot een betere oordeels- en opinievorming bij het publiek.