Honderden mensen te Waka Pasi bij Palmentuin. De politie kwam pas in grote groepen opdagen, nadat het al behoorlijk druk was. (Foto's: René Gompers)
De politie heeft handenvol werk om de mensen van Waka Pasi te krijgen. Velen zijn op straat blijven hangen.
Een chautalgroep trok naar verschillende plekken om enkele Phagwa-liederen te zingen.
Na enkele uren te hebben gefeest, verlaten de mensen op aandringen van de politie Waka Pasi.



Ondanks de oproepen van de autoriteiten om Phagwa thuis te vieren, zijn honderden mensen naar de Palmentuin en Waka Pasi getogen om daar een groot feest te bouwen. Het was chaotisch druk geworden. Mensen zijn flink uit hun dak gegaan alsof Covid-19 niet bestaat. De politie heeft handen vol werk gehad om de feestvierenden, het overgrote deel jongeren, van de plek weg te krijgen. Op straat is langs de Waterkant chaos ontstaan. Het verkeer rolde moeizaam vooruit door de menigte op en langs de weg. Er ontstonden zelfs lange files.

Door de covid-situatie zijn de grootste activiteiten zoals het traditionele ‘massaal Phagwa vieren’ en de makhan chor wedstrijden in de Palmentuin, en het hypermoderne muziek- en dansfestival van Lustig, niet gehouden. Veel mensen hebben thuis met poeder gestrooid. Bij sommige winkels die 'Phagwa-spullen' verkochten, was het extra druk, zoals bij Kries Ramkhelawan van Amrish Store. Flessen poeder in allerlei kleuren zijn als warme bollen over de toonbank gegaan. Sommige klanten kregen een extraatje mee. Sommigen konden niet wachten tot ze thuis waren om te spelen.

Kries Ramkhelawan (links) heeft niet alleen kleurstof verkocht, maar ook met familie lol geschopt.

Ramkhelawan vindt dat door geen massa-event te organiseren er meer ruimte is om te bezinnen over de ware betekenis van Phagwa. Thuis met familie geeft toch wat meer diepte, merkt hij op. Ramkhelawan balanceert zijn aandacht tussen bezoekende familie en klanten. Tijd is er genoeg om beide categorieën mensen van kleuren te voorzien of zoveel mogelijk te kleuren.

Een straat verder gaat een mobiele chautalgroep langs. In een pick-up rijdt de groep zingend en dansend rond in de straten van Paramaribo. Af en toe stoppen ze langs de weg om te zingen. Ze doen ook huisbezoeken. Ze blijven een halfuur spelen en trekken dan door. Het repertoire bestaat niet alleen uit chautal. Kawina zit er ook tussen. “Oma taigie opa zet het waar je wil…” klinkt het plotseling. “Koko…koko lampu!” vervolgen ze vanuit de pick-up die hen naar de volgende locatie vervoert.

Rond 5 uur ’s middags was er al een lichte file rondom de Palmentuin waar grote groepen, waaronder gezinnen, waren neergestreken. Maar ze trokken uiteindelijk verder naar Waka Pasi. Uit alle richtingen stroomden er mensen naar de locatie. Op verschillende plekken was er luide muziek te horen. Zelfs een dj ontbrak er niet. Er is flink gefeest en aardig wat bier en ander alcohol genuttigd, ook door minderjarigen, voordat de politie rond 18.00 uur op de drukte afkwam.

De politie had enorm veel moeite om de feestgangers van het gevaar van covid-besmettingen te overtuigen. “Mensen, koop snel een mondkap bij de dj dan kunnen we doorfeesten,” werd er opgeroepen. Langzaam, met veel geduld en een dikke huid tegen de scheldpartijen, is het de Zonen van Hermandad eindelijk gelukt om rond 19.00 uur de menigte uit Waka Pasi en Palmentuin te krijgen. Maar het overgrote deel van de verwijderde mensen, en de stroom mensen die zich hadden bijgevoegd, bleven hangen op straat. Toen ze eindelijk weggingen, nadat het kwaad al was geschied, is er een file ontstaan. De mensen liepen ook dwars over straat, sommigen geen rekening houdend met het verkeer.

René Gompers