U bent jong en u bent vrouw. Daarom richt ik mij tot u, als jonge vrouw; omdat ik dat ook ben. Daarom wens ik het volgende op uw bord te leggen.

In april 2017 ben ik opgestaan tegen het wanbeleid van de regering… welke regering dan ook! De oorzaak van mijn activisme was gegrond in de rol van mijn leeftijdsgenoten in onze samenleving. Velen die een studie hadden afgerond zijn weggetrokken, en diegenen die dat niet konden, kregen meestal een job beneden hun niveau. Laat staan de mensen met minder of geen opleiding, die tegen een karig loon vaak zwaar werk uitvoeren tegen lange uren. 

Mijn ergernis bestond er vooral uit te moeten constateren dat de arbeidsmarkt hier in ons land bijzonder onvriendelijk is voor jongeren, en om die situatie te verbeteren, heeft een groep leeftijdsgenoten de politieke partij STREI! opgericht, die lang en diep heeft nagedacht hoe de huidige arbeidsmarkt te veranderen. Uit demografische gegevens blijkt dat we een jonge bevolking hebben. Daartegenover staat dat de top van het werkveld is ingevuld met veelal oudere mensen, vanwege hun ervaring. Niet dat die berg aan ervaring ons de felbegeerde ontwikkeling heeft gebracht, en die evaluatie lezen we af aan onze huidige economische malaise.

De situatie is extra bemoeilijkt door het misdadig handelen van de NDP-regering om tijdens haar laatste beleidshalfjaar mensen (veelal jongeren) in dienst te nemen met valse beloften om zo stemmen te kopen. Dit zorgt nu voor een extra financieel debacle, evenals het beloven van loonsverhogingen aan ambtenaren, goed wetende dat onze economie dit op het moment niet kan trekken. 

Strei!’s voorstellen waren gericht op het opschonen van het ambtenarenapparaat door een aantal maatregelen en deze zijn op diverse ministeries inmiddels al opgepakt. Daarnaast is het afvloeien van mensen boven de vijftig mogelijk, met een inkomen aangevuld tot hun laatstgenoten salaris. Gepensioneerden mogen hun krachten inzetten, maar dan zonder extra beloning. Zo kan er ruimte ontstaan voor middelbare ambtenaren om door te stromen naar hogere posities. En kunnen jongeren eventuele opengevallen posten invullen. 

Een andere maatregel in het program van STREI! is, om de arbeid die moet worden uitgevoerd eerlijk te verdelen over de werkzame bevolking. Dit zou inhouden dat iedereen één betaalde functie invult. Want besef goed: als je meerdere salarissen ontvangt, betekent dat automatisch dat je iemand anders het brood uit de mond steelt, want die ander kan dat salaris niet ontvangen. Er is maar een beperkte hoeveelheid geld om uit te geven, en Suriname is niet in de positie om er mee te smijten. 

STREI! vindt het asociaal als je in deze economische situatie meerdere salarissen ontvangt. Je mag werken voor je land: alle kennis is nodig. Maar als je een behoorlijk salaris verdient, met alle benefits erbij, zoals gratis telefoon en stroom, een vrije auto, reizen fu soso enzovoorts, dan hoeft daar geen tweede bij. Wat wij vragen van de burgers die echt van dit land houden: doe het met één loonzakje, en geef die andere banen aan andere burgers, die het hard nodig hebben. Dit geldt ook voor de raden van commissarissen. Bij de vorige regering waren er personen die in wel vijf raden zaten. Hebt u echt zoveel kennis dat u die overal optimaal in kunt zetten? Daarenboven wordt het moeilijk u in functie aan te spreken, want dat zal meteen als een persoonlijke aanval op de president beschouwd worden. En dat moet u niet willen. 

Belangrijker: hebt u zoveel uren in een dag dat u zich optimaal in kunt lezen en inzetten voor die functies. Want ook onbetaald werk heeft zijn beperkingen. Deze vraag zou ik ook dan aan u willen stellen, mevrouw Santokhi. Heb u echt zo veel uren in een dag dat je deze taken optimaal uit kunt voeren? Alleen rekenkundig al, is dat onmogelijk. En u bent intelligent genoeg om dat te beseffen. 100% is volledig. Om één job goed uit te kunnen voeren, heb je die 100% nodig. 

Gun andere Surinamers ook een behoorlijk leven. Houd van uw land, houd van uw medemens. Dát is solidariteit. Als u opzij kunt stappen en een andere jonge vrouw een behoorlijke functie wilt gunnen, komt er weer een gezin bij dat een menswaardig bestaan kan leiden. En we hebben dat zo nodig. Mellisa, mevrouw Santokhi, u hebt mogelijkheden genoeg om u in te zetten voor dit land. Doe dat gerust, maar laat ook wat voor een ander.   

#STREI!