Het stabilisatie scenario voorziet in te nemen maatregelen om de economie vanaf 2021 te kunnen stabiliseren waarbij de middenkoers op het niveau van SRD 17,1 zal uitkomen voor de US-dollar en op dat niveau zich zal kunnen handhaven.  Door de koers unificatie die zwevend is, is er slechts één koers. Deze zal met de verhoging van de 50% klimmen naar SRD 20,3 een stijging van 19%. De Binnenlandse Monetaire Financiering zal in plaats van dalen naar 0,5% op het niveau van 7% blijven hangen. Verder zal de inflatie in plaats van dalen naar 39,2% juiste stijgen naar ruim 54,6%. 

Koerseffecten zijn slechts een klein onderdeel van het totaal aan conclusies die kunnen worden getrokken uit het stabilisatie scenario. Het constant niet tijdig aanpassen van overeengekomen loon en tariefsaanpassingen met marktpartijen geven ongewenste schokeffecten aan de economie. 

Verder zal het doorvoeren van de 50% loonsverhoging bij de overheid de loontrekkers in bedrijven niet echt helpen, omdat hun koopkracht door de inflatie juist zal verslechteren. Immers gaat niet alleen de koers omhoog, maar vooral ook de inflatie. Een loonsverhoging bij de overheid die niet wordt gefinancierd door extra belastingen of minder uitgaven betekent monetaire financiering. De hogere lonen bij de overheid leiden tot meer importen, hetgeen een negatief effect heeft op de deviezenvoorraad en vervolgens leidt tot depreciatie. 

De koers heeft via de inflatie effect op de koopkracht. De loonsverhoging bij de overheid zal averechts werken voor de groep van loontrekkers binnen de private sector. Met andere woorden de loontrekkers uit de private sector worden meegesleurd in de malaise van de koopkrachtdaling die door de loontrekkers in overheidsdienst wordt veroorzaakt. Kortom de economie moet eerst gezond gemaakt worden en dan zal er ruimte ontstaan voor geleidelijke koopkrachtversterking. Het kunnen doorrekenen van dit soort effecten kan in hoofdlijnen met het MacroabcSU model zoals hierboven is gedemonstreerd.