Het doordrukken van een valutawet uit de tachtiger jaren laat zien dat de regering en de coalitiepartijen blijkbaar niets geleerd hebben uit het verleden. Wetgeving helpt weinig indien je de oorzaken niet aanpakt. Die oorzaken van de schaarste liggen niet bij de banken, cambio’s of burgers, maar bij het feit dat wij als land niet voldoende hebben geïnvesteerd in productie- en exportbedrijven. 

Het grote probleem van de jaren na 1982 was niet alleen dat er nauwelijks deviezen waren, omdat er niet genoeg verdiend werd, maar ook omdat de overheid de weinige deviezen vooral consumptief ging besteden i.p.v. te investeren in productie. Er was een deviezencommissie die alles netjes reguleerde en iedereen moest de exportopbrengsten storten in staatskas. De stortingen vonden ook plaats, maar wanneer je niet genoeg productie en export hebt, dan werkt het gewoon niet. De bedrijven kregen een veel lagere waarde in lokaal geld voor hun verdiende deviezen, terwijl zij vaak zelf goederen en diensten moesten kopen tegen de zwarte markt koers. Vele andere bedrijven konden geen deviezen van de Centrale bank krijgen en waren aangewezen op de zwarte markt. Producenten gingen daardoor verlies lijden en de productie en export gingen juist omlaag, terwijl de werkloosheid toenam. 

Het resultaat van het beleid in de tachtiger jaren was dat er een enorme kapitaalvlucht plaatsvond, omdat bedrijven niet meer investeerden en anderen bang waren om vreemde valuta bij zich te houden. De officiële koers werd een lachertje, want wat heb je aan een mooie lage officiële koers wanneer je toch geen dollars kan krijgen? De zwarte markt ging bloeien. Het meest trieste was dat de arme mensen er niets mee waren geholpen, omdat goederen of schaars of peperduur werden (vanwege de zwarte markt koers). Een aantal politieke vrienden werd heel snel miljonair, omdat zij schaarse deviezen tegen de officiële koers konden krijgen en die op de zwarte markt tegen een veel hogere koers verkochten. Dit model is nu weer bij wet aangenomen en zal hetzelfde resultaat opleveren. De regering wil met deze wet de bevolking tot de verkiezingen even voor de gek houden nl. tonen dat de koers officieel stabiel blijft. Ook geeft de ‘a-no-mi’ regering nu de schuld aan cambio’s, banken en bedrijven die exporteren en niet aan het eigen beleid. De huishoudens zullen snel merken dat hun koopkracht achteruit gaat en met meer werklozen neemt de armoede toe.   

Wie het bovenstaande niet wil geloven, moet maar eens het boek van prof. Caram over de Centrale Bank en het monetair beleid 1957-2007 lezen. Hij concludeert na zijn analyse van de tachtiger jaren “… dat het welvaartspeil, alsook de monetaire en financiële stabiliteit in de Surinaamse economie dominant afhankelijk zijn van de mate waarin men erin slaagt per saldo exportrevenuen te genereren en buitenlands kapitaal aan te trekken” (blz.98). Het buitenlandse kapitaal is dan bedoeld voor investeringen in exportbedrijven. 

In januari 1988 presenteerde de Vereniging Surinaams Bedrijfsleven (VSB) een beleidsnota om de economie weer op het goede spoor te krijgen. In de analyse van de economie van toen geeft ze aan hoe slecht de economie er voor stond. De zwarte markt koers lag 6 keer hoger dan de officiële Centrale Bank koers. De goud- en deviezenreserve was in 1986 slechts 8% van wat het in 1981 was. De VSB stelt dat het overheidsbeleid “t.a.v. de overheidsfinanciën zowel aan de middelen als aan de uitgavenzijde uiterst onverantwoordelijk is geweest”. Het aantal arbeidsplaatsen was in de particuliere sector in die periode met 21% achteruit gegaan (met ca. 13.000), terwijl de ambtenarij was gegroeid met 15% (oftewel ca. 5.000) en de werkloosheid was toegenomen.

De huidige regering heeft veel geld geleend de afgelopen jaren, maar heeft nooit kunnen laten zien wat er precies mee is gebeurd en tot hoeveel extra export het heeft geleid. De regering die al 10 jaar aanzit heeft bijkans USD 3 miljard aan extra olie en goudopbrengsten ontvangen, welke zijn verbrast i.p.v. goed geïnvesteerd of gespaard voor moeilijke tijden. 

Het coronavirus zorgt thans voor extra economische hoofdpijn en je zou verwachten dat de regering en De Nationale Assemblee daar aandacht aan zouden besteden i.p.v. een achterhaalde valutawet aan te nemen. De Touroperators zitten vanwege het coronavirus al in hele grote problemen, de SLM gaat wellicht failliet, de bus- boot- en taxichauffeurs zijn in problemen, en vele bedrijven zitten met de handen in het haar. De regering en Assemblee moeten al deze bedrijven niet nog meer hoofdpijn bezorgen, maar met concrete ondersteunende maatregelen komen om hen te helpen.