Een toenemend aantal rijke Indiërs vertrekt uit India om zich in het
buitenland te vestigen. Alleen al in 2018 zijn volgens de Global Wealth Migration Review van 2019 meer dan 5.000 vermogende particulieren (High Net Worth Individuals -HNWIs), in totaal
ongeveer 2% van het totale aantal rijke Indiërs, naar andere landen gemigreerd.
Deze
superrijke Indiërs hebben India verlaten voor betere zakelijke kansen, een betere levensstijl, om onder andere
vervuiling en gezondheidsrisico's en financiële problemen te voorkomen. De HNWIs hebben ervoor gekozen om burgerschap
te krijgen van de landen waarnaar ze zijn gemigreerd door daar enorme
investeringen te doen. Deze regelingen staan bekend als Citizenship by Investment Program en Residence by
Investment Program.
Jarenlang
was de Verenigde Staten de favoriete bestemming voor superrijke Indiërs om er
te migreren en vanaf december 2018 wonen er meer dan 4,4 miljoen Indiërs in de
Verenigde Staten. Dit wordt gevolgd door de Verenigde Arabische Emiraten,
Maleisië, het Verenigd Koninkrijk, Canada en Singapore. De laatste jaren echter
gaan steeds meer vermogende Indiërs door het strengere visumbeleid van de
Verenigde Staten, naar Caribische landen zoals Antigua en Barbuda, Grenada,
Dominica en Saint Lucia voor snellere migratie.
Mark Davis,
Global Chairman van Davis and Associates LLC, een immigratiebedrijf, vertelde The Sunday Guardian: “Met de
EB-5-visumcategorie voor langere wachttijden en hogere kosten, kijken onze
Indiase klanten nu naar het E-2-visum. Hoewel Indiërs niet rechtstreeks in
aanmerking komen voor het E-2-visum, zijn we erin geslaagd om klanten te helpen
een E-2-visum te verkrijgen door eerst burgerschap te nemen door te investeren
in een land dat in aanmerking komt voor E2 zoals Grenada in West-Indië.”
Indiase
miljonairs die er eerder op uit waren direct het burgerschap of een green card van de Verenigde Staten te krijgen,
kijken naar de Caribische eilanden vanwege het eenvoudige immigratiebeleid van
de Caribische landen. Sinds 2014 is de EB-5-visumroute naar de Verenigde
Staten, die direct staatsburgerschap aan particulieren mogelijk maakte door
slechts een half miljoen dollar te investeren, overbelast.
“Het
EB-5-visum is de laatste jaren enorm populair in India. Vijf jaar geleden, in
2014, werden slechts 55 EB-5-visa afgegeven aan Indiërs. Dit is gestegen tot 394 in 2018. De vraag groeide dit jaar
aanzienlijk en India overschreed de jaarlijkse limiet van 700 visa zodanig dat
er nu een wachtlijst is. Daarom nemen Indiase klanten de route van E-2-visum.
Het E-2 visum is zeer complementair aan de EB-5-aanvraag; het stelt een persoon
in staat om in de Verenigde Staten te wonen en te werken, terwijl hij wordt
geconfronteerd met vertragingen door retrogressie, en als het onderliggende
E-2-bedrijf groot genoeg wordt, is het mogelijk om over te stappen naar een
green card onder de EB-5-route," zei Davis.
Het zijn
niet alleen rijke Indiërs die ervoor kiezen om naar het buitenland te verhuizen
- maar liefst 2,2 miljoen Indiërs zijn alleen al in 2018 naar andere landen
verhuisd. Volgens de mondelinge toelichting van de Indiase minister van
Buitenlandse Zaken in de Parlementaire Commissie externe zaken in januari van
dit jaar, reisden 350.000 tot 400.000 Indiërs met ECR-paspoorten (emigratie
controle vereist) (deze paspoorten zijn voor Indiase werknemers die migreren
naar 18 aangemelde ECR-landen onder het e-Migrate-systeem, waardoor
emigratie-toestemming wordt verleend aan de werknemers), terwijl ongeveer 1,9
miljoen Indiërs naar niet-ECR-landen reisden.
De minister
van Buitenlandse Zaken zei tegen de commissie: "Het aantal
niet-ECR-paspoorthouders dat naar het buitenland gaat, is gestegen."
Terwijl Indiërs die naar niet-ECR-landen reizen, voor professionele, management
en administratieve banen, reizen mensen meestal naar ECR-landen - waaronder de
VAE, Qatar, Thailand, Oman, Maleisië, Sudan, Syrië, Afghanistan - op zoek naar
werk als timmerlieden, metselaars, bouwschilders, monteurs, loodgieters en,
elektriciens.